Michał Rusinek w „Polityce”: Nie pamiętam, co przeżyłem, a co przeczytałem

W „Polityce o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Michałem Rusinkiem: o książkach, które go ukształtowały, o tym, co go zachwyciło.

Czasami nie pamiętam, czy coś przeżyłem, czy o tym przeczytałem – mówi Michał Rusinek, który przyniósł ze sobą „Fikcje” Borgesa i „Ex Libris. Wyznania czytelnika” Anne Fadiman. Rozmawiamy o przekładach literatury dla dzieci, o Irenie Tuwim i Antonim Marianowiczu, a także o tym, co bohaterowie jedli w książkach i dlaczego tak lubiliśmy czytać o jedzeniu w czasach PRL. O tym, jakim czytelnikiem jest Michał Rusinek i jaką czytelniczką była Wisława Szymborska. A także o tym, czy przysłowia są rzeczywiście mądre.

Książki, o których mówimy:

A.A. Milne, Kubuś Puchatek, przeł. Irena Tuwim
Lewis Caroll, Alicja w kranie czarów, przeł. Antoni Marianowicz
Tove Janson, Muminki, przeł. Teresa Chłapowska
Edward Lear, Dong, co ma święcący nos, przeł. Andrzej Nowicki
Jerzy Broszkiewicz, Kluska, Kefir i Tutejszy
Michał Rusinek, Nic zwyczajnego, Znak
Anne Fadiman, Ex Libris, przeł. Paweł Piasecki, Świat Literacki
Maciej Zaremba Bielawski, Dom z dwiema wieżami, przeł. Mariusz Kalinowski, Karakter
J.L. Borges, Fikcje, przeł. Andrzej Sobol-Jurczykowski, PIW
Roland Barthes, Przyjemność tekstu, przeł. Ariadna Lewańska, KR