„Major Krasnodębski, sierżant Karubin i sierżant Rogowski nie mieli (...) szczęścia – wszyscy trzej zostali zestrzeleni i ciężko poparzeni. Do wieczora dywizjon został zredukowany do trzech sprawnych samolotów, a że działo się to wtedy, gdy 12. grupa próbowała wymusić na 11. grupie swoją filozofię latania skrzydłami – skrzydło Northolt zostało poderwane do akcji: prowadziłem wszystkie trzy dywizjony, liczące w sumie dziewięć samolotów; wszystkie, jakie pozostały na lotnisku!”. Tak opisał dramatyczny popołudniowy lot nad Londynem 6 września 1940 r. Kanadyjczyk John Kent, zwany przez Polaków Kentowskim.
Wspomniany w tekście mjr Zdzisław Krasnodębski wykonał podczas Bitwy o Anglię w dywizjonie 303 sześć lotów operacyjnych. Ostatni z nich okazał się fatalny w skutkach: 6 września rano polski dowódca 303. został zestrzelony i poparzony skoczył ze spadochronem. Przewieziono go do Queen Victoria Hospital w East Grinstead. Kilka tygodni był leczony z oparzeń twarzy i rąk, m.in. przez znanego chirurga Archibalda McIndoe, twórcę rewolucyjnych metod raczkującej wtedy chirurgii plastycznej. 5 października gen. Władysław Sikorski osobiście udekorował Krasnodębskiego Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Zdjęcia z wizyty naczelnego wodza w szpitalu obiegły światową prasę. Odznaczenie było nagrodą za wkład w przedwojenne szkolenie warszawskich myśliwców, bez którego nie byłoby ich późniejszych sukcesów.
Kariera wojskowa urodzonego 10 lipca 1904 r. w Woli Osowińskiej, w województwie lubelskim, Krasnodębskiego rozpoczęła się w 1920 r., kiedy jako ochotnik wziął udział w wojnie z bolszewikami. W 1925 r. przyjęto go do Oficerskiej Szkoły Lotnictwa mieszczącej się w Grudziądzu, a potem w Dęblinie. Po uzyskaniu 15 sierpnia 1928 r. stopnia podporucznika został przydzielony do eskadry liniowej 1.