PZPR: Pokoleniowa zmiana warty

Zwykle – i słusznie! – pamiętamy o krwawo pacyfikowanych strajkach i ulicznych protestach. W bezpośrednich następstwach Grudnia ’70 można jednak dostrzec punkt kulminacyjny wymiany pokoleniowej na szczytach PZPR.

PAP Ekipa Władysława Gomułki. 19 marca 1969 r., spotkanie I sekretarza KC PZPR z aktywem partyjnym stolicy. Widoczni od lewej: Edward Gierek, Marian Spychalski, Zenon Kliszko, Władysław Gomułka, Józef Kępa, Edward Ochab, Józef Cyrankiewicz. W głębi m.in. Ignacy Loga-Sowiński (w okularach), za nim Stefan Jędrychowski.

Starzy towarzysze. Grudzień 1970 r. jest datą istotną nie tylko w historii Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, ale także w dziejach zarządzającej krajem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; i to nie tylko dlatego, że na stanowisku I sekretarza Edward Gierek zastąpił Władysława Gomułkę. Od rzeczywistej władzy odsuwano kolejnych ludzi Gomułki, zastępując ich na ogół młodszymi ludźmi Gierka. Dopełniała się w ten sposób zainicjowana w 1968 r. pokoleniowa zmiana warty. Ze sceny politycznej schodzili – czy może raczej byli usuwani – starsi działacze, niejednokrotnie jeszcze ze stażem w przedwojennej Komunistycznej Partii Polski lub Polskiej Partii Robotniczej z lat wojny i okupacji.