Jak Rumuni podczas wojny zmieniali sojusze

Podczas II wojny 500 tys. żołnierzy rumuńskich zginęło, walcząc u boku Niemców z Rosjanami, a 100 tys. zginęło, walcząc u boku Rosjan z Niemcami. Wroga zmienili po zamachu stanu 23 sierpnia 1944 r.

Józef Tryliński/Wikipedia Król Rumunii Michał I. Odegrał dużą rolę w obaleniu dyktatury Antonescu i zerwaniu sojuszu z Niemcami.

W roku 1944 przegrana III Rzeszy była coraz bardziej widoczna, ale jej koniec wcale nie tak bliski. Od czasów utraty przez Niemców inicjatywy strategicznej w 1943 r. ich sojusznicy zaczęli rozważać przejście na stronę antyhitlerowskich aliantów. Po obaleniu latem 1943 r. we Włoszech Mussoliniego największym sojusznikiem III Rzeszy pozostawała Rumunia.

Porównywano ją czasem do Polski – relatywnie duży, zapóźniony cywilizacyjnie kraj, złożony z trzech różnych dzielnic, gigantyczny problem głodu ziemi zacofanego chłopstwa, ciekawa, żywa intelektualnie inteligencja, problem dominacji zewnętrznej, duża mniejszość żydowska i rozbudowany, mesjanistyczny nacjonalizm.