Wiosną 1940 r. w Święta Wielkanocne doszło w Warszawie do pogromu ludności żydowskiej. Stał się on pretekstem do założenia getta, rzekomo w obronie przed Polakami.
Zarządzenia wprowadzane przez Niemców od początku okupacji sprawiły, że Żydzi stali się bezbronni. Odebrano im oszczędności, przejmowano nieruchomości, blokowano konta bankowe, zakazano pracy w wielu zawodach, zamknięto żydowskie szkoły, wstrzymano wypłaty emerytur. Żydzi nie mieli wstępu do kawiarni i restauracji, nie mogli wchodzić do miejskich parków ani zajmować ławek w miejscach publicznych. Od grudnia 1939 r. musieli nosić opaskę z gwiazdą Dawida. Dla warszawskich chuliganów stali się idealną zwierzyną łowną.
Polityka
13.2021
(3305) z dnia 23.03.2021;
Historia;
s. 72
Oryginalny tytuł tekstu: "Początek wielkiej nocy"
