Rodzinne kłopoty Bolesława
Co się stało z ruską księżniczką? Wszystkie żony i rodzinne kłopoty Chrobrego
Drugi z Piastów rozpoczął swoje rządy od radykalnego uporządkowania spraw wewnątrzdynastycznych, bo przejmując władzę po Mieszku I latem 992 r., pozbył się konkurencji do tronu, wypędzając z kraju swoich braci przyrodnich (Mieszka i Lamberta) i ich matkę, saską margrabiankę Odę Dytrykównę.
Bolesław miał rodzoną siostrę Świętosławę, którą Mieszko I wysłał ok. 985 r. do Szwecji, gdzie została żoną Eryka Zwycięskiego, a po jego śmierci w 995 r. wyszła za mąż za króla Danii Swena Widłobrodego. Po urodzeniu mu dwóch synów (Haralda II i Kanuta I Wielkiego) i dwóch lub trzech córek została odesłana do brata, a więc do Polski. Dopiero po śmierci Swena w 1014 r. synowie sprowadzili ją ponownie do Danii. Można się domyślać, że w trakcie kilkunastoletniego pobytu w Polsce, jeśli nawet nie „wtrącała” się w bieżące sprawy, to brat na pewno korzystał z jej ogromnego doświadczenia politycznego.
Trzecia żona
Jednak najważniejszą osobą u boku księcia była jego trzecia żona Emnilda, z którą przeżył 30 lat (ślub w 987/988 r.). Zgodnie z ówczesnym obyczajem, wychodząc za Chrobrego, była pewnie kilkunastoletnim dziewczęciem. Najwyraźniej niczym się nie naraziła, bo nie sposób znaleźć o niej negatywne opinie. Według kronikarzy miała mieć zbawienny wpływ na męża, łagodziła jego zapalczywy charakter. Pisząc ponad sto lat po jej śmierci, Anonim Gall zanotował utrwaloną na piastowskim dworze pamięć o tym, że była to „kobieta mądra i roztropna”.
Fakty historyczne wskazują jednak, że to za jej życia Bolesław wykazywał największą skłonność do rozstrzygania sąsiedzkich sporów siłą. Może więc to księżna zapewniała mu wsparcie psychiczne w podejmowaniu ryzykownych decyzji polityczno-militarnych? Może to ona podtrzymywała Chrobrego w jego długotrwałej walce z cesarstwem o zwierzchność nad południowym Połabiem?