Jak Dawid został Goliatem
Jak Dawid został Goliatem. Co Izraelczycy myślą o konflikcie z Palestyną
„To było jeszcze przed Tragedią...”. „Jakiś czas po Tragedii...”. Życie Nurit Peled dzieli się na przed i po. O dniu 4 września 1997 r. wypowiada w czasie długiej rozmowy tylko to jedno słowo: Tragedia. Żadnych przymiotników, opowieści; tylko ruch ręką, który znaczy „nie potrafię, nawet nie próbuj”. W dniu Tragedii grupa palestyńskich zamachowców-samobójców rozerwała się na ulicy Ben Yehudy w sercu żydowskiej części Jerozolimy. Jedną z ofiar była 13-letnia Smadar, córka Nurit.
Marzenie Jeffa Halpera o kraju sprawiedliwym koszmary przerywały od dawna. 9 lipca 1998 r. zadzwonił Salim Shawamreh: „Buldożery niszczą mój dom”. Jeff pobiegł do samochodu. Gdy dojechał na miejsce, żołnierze wrzucili do domu Salima gaz i wynosili nieprzytomną żonę Arabiję. Dzieci wybiegały z domu przyduszone gazem. Przerażone. Jeff przerwał kordon żołnierzy i stanął na drodze buldożera. Wylądował na ziemi obok łkającego Salima. W stronę obu żołnierze wycelowali karabiny. Patrząc na lufy i buldożer niszczący dom przyjaciela, Jeff zrozumiał coś, co przeczuwał wcześniej, ale nie umiał tego sam przed sobą przyznać.
Yonatan Shapira, pilot śmigłowca, pokłócił się z niemieckim kolegą o jego dziadka z Wehrmachtu. Rodzinę Yonatana naziści unicestwili w Treblince. Nie mógł słuchać litanii usprawiedliwień: że dziadek kolegi był tylko dowódcą brygady inżynieryjnej, że rozkazy, że gdyby odmówił... – A czy ty nie milczysz, gdy wasze rakiety uderzają w palestyński szkolny autobus? Yonatan nie mógł znieść porównania.
Michael Sfard, klejnot wśród prawników w Tel Awiwie, wybierał się zobaczyć dawny kraj rodziców, gdy dostał wiadomość, że wojsko aresztowało lidera palestyńskiej wioski Bil’in. Mieszkańcy protestowali przeciwko budowie muru.