Palestyńczycy za grosz nie ufają USA pod rządami Trumpa. Jakieś nadzieje pokładają w Europie, ale ta jest coraz bardziej podzielona. Coraz częściej zerkają więc w stronę Rosji, która wydaje się być zainteresowana wejściem głębiej w Bliski Wschód. Czy po Syrii to właśnie w Palestynie znajdzie kolejny przyczółek?
Zimą dzieci nie chodzą do szkoły, bo do głównej asfaltowej szosy przez błoto nie da się dotrzeć ani dojechać. Nawet solidnym samochodem, który co rusz boksuje w glinie. Nie ma wodociągu, nie wolno sprzątać po owcach. Wioska jest pod pełną kontrolą Izraela.
Tak zwany plan Kushnera, którego polityczną część poznamy lada moment, to łopata, którą Beniamin Netanjahu chce ostatecznie pogrzebać sprawę palestyńską.
Dlaczego na konferencji w Warszawie nie pojawi się przedstawiciel Autonomii Palestyńskiej? Należałoby raczej zapytać: po co miałby się fatygować?
Gdzie Palestyńczyk po raz pierwszy spotyka Izraelczyka? W punkcie kontrolnym – mówi Mohammed Alatar, jeden z najważniejszych palestyńskich reżyserów filmów dokumentalnych.
Jeśli idea dwóch państw nie jest jeszcze zupełnie martwa, to gwoździem do jej trumny będzie zburzenie Khan al-Ahmar, a tym samym przecięcie Zachodniego Brzegu na pół.
Uznając JEROZOLIMĘ za stolicę Izraela, Ameryka przestaje udawać bezstronnego mediatora. Czy to dobrze, czy źle?
Trzecia wojna izraelsko-arabska, zwana sześciodniową, która wybuchła 50 lat temu 5 czerwca 1967 r., jest jednym z najwnikliwiej studiowanych przypadków posłużenia się siłą militarną w historii XX w.
W latach 1945−47, za cichym przyzwoleniem władz, z Polski wyjechało ok. 140 tys. Żydów. To przeszło połowa ocalałych z Zagłady, którzy po wojnie znaleźli się w kraju.