Nie sugeruję, że trzecia Intifada czai się za rogiem, ale mam nieodparte wrażenie, że rzeczywistość jednej i drugiej strony ponownie się rozjeżdża. Beniamin Netanjahu dużo zaryzykował.
Obustronny i jednoczesny rozejm ogłosiły obie strony. Ustalono, że ma wejść w życie w nocy z czwartku na piątek.
Izraelska tarcza – system obrony przeciwrakietowej – jest coraz doskonalsza, ale miecze Hamasu są coraz tańsze, powszechniejsze i przez to coraz groźniejsze.
Międzynarodowy Trybunał Karny wszczął śledztwo w sprawie zbrodni popełnionych na terytoriach palestyńskich zarówno na Palestyńczykach, jak i Izraelczykach. Co to oznacza w praktyce?
Jeśli UE tak bardzo chce niepodległej Palestyny, w ciągu ostatnich 15 lat miała wiele okazji, by pomóc jej się narodzić – uważa Hugh Lovatt, ekspert ds. Bliskiego Wschodu w European Council on Foreign Relations.
Te dwa społeczeństwa nie pogodzą się ze sobą poprzez polityków. Do tego trzeba sobie współczuć, coś razem ugotować i zagrać, wiele par musi się zaprzyjaźnić.
Co oznacza podpisane w Waszyngtonie porozumienie pokojowe między Izraelem a Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i Bahrajnem? Dlaczego Palestyna czuje się zdradzona?
Za kilka dni Izrael rozpocznie aneksję Zachodniego Brzegu Jordanu. Brzmi to jak początek nowej wojny na Bliskim Wschodzie.
Stany Zjednoczone zawsze popierały raczej Izrael w jego sporze z Palestyńczykami, ale w przeszłości starały się zachowywać pozory bezstronnego pośrednika.
Donald Trump twierdzi, że jego plan stulecia to „jedyne możliwe rozwiązanie oparte na idei dwóch państw”. Tyle że wcale nie chodzi o „państwo palestyńskie”.