Cool (w wolnym tłumaczeniu „spoko”, „w porzo”, kiedyś OK) nie jest już w Polsce modnym słowem. Ale dr Carl Rohde, antropolog z Utrechtu, szef instytutu badawczego Signs of the Time (Znaki Czasu), a przede wszystkim autor raportu Global Cool Hunt 2003 (Światowe Polowanie na Cool), wypowiada je bez żenady. Mogli się o tym przekonać wszyscy obecni na prezentacji, zorganizowanej przez sponsora polskich badań warszawską agencję Feedback/Hill &Knowlton, podczas której dr Cool, jak nazywają go niektóre zagraniczne media, przedstawił główne tezy raportu.
Zanim jednak do tego doszło, w 26 miastach całego świata (w tym po raz pierwszy w Warszawie) jego wysłannicy (tzw. cool hunters, czyli poławiacze cool), wyposażeni w cyfrowe kamery i dyktafony, odwiedzali modne miejsca, w których najchętniej bywają osoby w wieku 17–35 lat i przeprowadzali z nimi wywiady na temat tego, co im się podoba, co ich podnieca, co uważają za super i dlaczego. W Warszawie ankieterzy odwiedzili miejsca uznawane przez respondentów za cool czy „trendy”: m.in. BUW, klub Między Nami, sklep Mydlarnia, kawiarnię Antykwariat, galerię Bo Concept, Iluzjon, sklep z płytami Cali, Empiki, klub Labo, sklep z meblami Red Onion.
– Młodzi ludzie chcą być atrakcyjni, trendy, sexy. Każdy produkt, usługa, marka czy komunikat, który pozwala im tak właśnie się poczuć – wyjawił główny cel raportu dr Rohde – trafia do nich, bo wzmacnia ich wiarę w siebie i poczucie wartości.
Dla agencji reklamowych czy twórców produktów dla młodych raport Cool Hunt może stać się – choć niektórzy odnoszą się do niego sceptycznie ze względu na metodę badania – cennym źródłem informacji. Zachowania, moda, marki czy towary, które są cool, zależą od położenia geograficznego, kultury i tradycji danego kraju.