Uczniowie nie chcą się uczyć języków sąsiadów. Ani rosyjskiego, ani niemieckiego. Jako drugi język, po angielskim, wybierają hiszpański.
Dopóki dyrektorem mojego liceum był rusycysta, jakaś namiastka rosyjskiego była. Skończyła się wraz z odejściem dyrektora. Teraz przyszła kolej na niemiecki. Właściwie gdyby nie przymus, jaki stosujemy, już by tego języka nie było. Niestety, z przymusem jest tak, że nie może trwać wiecznie. W końcu uczniowie się zbuntują i dostaną to, co chcą.
Mamy modę na hiszpański i nic nie możemy na to poradzić. Germaniści są na wylocie. Dawniej było ich w szkole tylu, co polonistów, czyli czworo–pięcioro. Jedna germanistka została zwolniona, druga przeszła do kuratorium, trzecia do OKE, zostało jeszcze dwoje, ale roboty dla nich nie ma. Skończy się na tym, że potrzeby uczniów zaspokoi jeden germanista na pół etatu. A drugi będzie musiał uczyć hiszpańskiego, ma się rozumieć, z niemieckim akcentem.