Krzysztof Szczerski mobilizuje nauczycieli do strajku

4 marca 2019

Krzysztof Szczerski w czasie Dnia Patrioty w Krakowie Jakub Porzycki / Agencja Gazeta

Nauczyciele nie domagają się świadczeń na dzieci ani żadnych innych, lecz bardziej sprawiedliwej płacy. I tyle. Wypowiedź Szczerskiego jest dla nich po prostu obraźliwa.

No nie pomógł Nowogrodzkiej zażegnać kryzysu związanego z zapowiadanym na 8 kwietnia strajkiem nauczycieli szef gabinetu prezydenta Krzysztof Szczerski. Gdy podczas dyskusji w publicznym radiu zwrócono mu uwagę, że PiS ma pieniądze na poszerzenie programu 500 plus i inne „transfery socjalne” (popularnie zwane kiełbasą wyborczą), to tym bardziej powinien znaleźć je na podwyżki dla nauczycieli, odparł, że „nauczyciele nie mają obowiązku życia w celibacie”.

Nauczyciele chcą sprawiedliwej płacy

Wprawdzie nie powiedział nic ponad to, że również oni korzystają i będą korzystać jeszcze więcej z 500 plus, lecz emocjonalna i symboliczna wymowa tej wypowiedzi może być wybuchowa. Decyzje prokreacyjne obywateli są ich sprawami najgłębiej prywatnymi i jest czymś niestosownym, aby polityka rządu polegała na wywieraniu nacisków w tej sferze. Nie ma to zresztą nic wspólnego z przedmiotem strajku. Niech sobie minister Szczerski sam zrobi dziecko dla kasy, jeśli uważa to za godną motywację i dobry sposób na podniesienie dochodów – a jeśli jako minister zarabia za mało, niech strajkuje, bo jedno nie wyklucza drugiego. Nauczyciele nie domagają się świadczeń na dzieci ani żadnych innych, lecz bardziej sprawiedliwej płacy. I tyle. Wypowiedź Szczerskiego jest dla nich po prostu obraźliwa.

Z pewnością minister Szczerski zdołał przekonać do udziału w strajku sporą grupę nauczycieli, którzy się jeszcze wahali.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.