Frasyniuk dla „Polityki”: Nikogo już nie interesuje granica białoruska

Żaden żołnierz nie zeznał, że go obraziłem. Bardziej mnie martwi, że ten proces nie uruchomił wśród polityków i opinii publicznej potępienia tego, co dzieje się na granicy białoruskiej – mówi Władysław Frasyniuk, którego sąd uznał za winnego znieważenia żołnierzy.

KATARZYNA KACZOROWSKA: Wyrok, który usłyszał pan kilka dni temu, nie jest prawomocny, ale wyznacza linię orzeczniczą. Został pan uznany za winnego znieważenia instytucji, a nie konkretnej osoby. To otwiera furtkę do skazywania obywateli krytykujących w ostrych słowach np. ministerstwo edukacji, bo zabrakło miejsca w liceum dla dziecka, czy NFZ, bo ktoś czeka na operację dwa lata.
WŁADYSŁAW FRASYNIUK: Uzasadnienie wyroku wydane przez panią sędzię to świetna analiza dotycząca wystąpień publicznych, wykładnia, czego obywatel może się domagać, do jakich granic emocji może się posunąć. Ale ten spór będzie toczył się dalej w drugiej instancji, to w sądzie apelacyjnym będziemy debatować na temat praw i wolności obywatelskich. Bluzgi Krystyny Pawłowicz i Zbigniewa Ziobry są wypluwane podobno w obronie żołnierzy, którzy tak naprawdę zażenowani są tym, że polskie państwo postawiło ich w tak niezręcznej sytuacji.

Więcej, kolejny raz złamano konstytucję, zmieniając w przepisach covidowych zakres kompetencji wojska. Polski parlament rękoma rządzących zrównał wojsko z jednostkami prewencji, polski żołnierz został zrównany z harcerzykami Macierewicza. Dlaczego nikt z obozu władzy w tej sprawie nie podnosi głosu? Milczą wszyscy, którym podobno tak bardzo zależy na dobrym imieniu armii. A opozycja? Milczy, gdyż maczała w tym palce, tłumacząc wspólne głosowanie z PiS tzw. wyższą koniecznością.

uchodźcy

Władysław Frasyniuk

Wojsko Polskie

Zbigniew Ziobro

Katarzyna Kaczorowska

Autorka reportaży historycznych „80 milionów. Historia prawdziwa” i „Archiwum Kajetana, czyli 80 milionów w rachunkach”, biografii Emilii Krakowskiej „Aktorzyca”, współautorka biografii działaczy pierwszej „Solidarności” Piotra Bednarza i Mieczysława Tarnowskiego. Z wykształcenia polonistka, w 2012 r. wybrana jednogłośnie pierwszy raz w historii tej nagrody Dziennikarzem Roku Dolnego Śląska, nominowana w 2010 do nagrody Grand Press w kategorii wywiad, w 2023 do Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego. Związana ze Stowarzyszeniem Świat Nadziei działającym na rzecz artystów z niepełnosprawnością intelektualną. Prywatnie opiekunka dwóch kotów, miłośniczka opery ze słabością do funky music, punk rocka i free jazzu. Lubi biografie, reportaże historyczne, a książką, do której wraca co kilka lat, jest „Rozmowa w katedrze” Marii Vargasa Llosy.

Rozwiń