Żywe pomniki historii nie zawsze sprawdzają się w roli współczesnych autorytetów, czego ilustracją jest problem opozycji z Leszkiem Balcerowiczem i paroma innymi bohaterami z dawnych lat. Jak sobie z tym poradzić?
Po prostu są ludzie, którzy mają prawo o sprawach publicznych mówić mocno i ostro. Na dodatek tak się składa, że ich akurat – zważywszy na życiorysy – trudno posądzać o sianie nienawiści.
Sąd kolejny raz obalił oskarżenie w sprawie dotyczącej obywatelskich protestów przeciw poczynaniom władzy. Doświadczenie podpowiada, że nie wpłynie to na praktykę i politykę prokuratury i policji.
Policja państwa PiS (pod wodzą swego ministra), szykanując Władysława Frasyniuka w celu zastraszenia protestujących obywateli, źle wybrała cel. A brnąc w żenujących oskarżeniach wykazała nie tylko służalczość, ale i zwyczajną głupotę.
Rozpoczął się proces karny przeciwko Władysławowi Frasyniukowi o naruszenie nietykalności policjantów. W gruncie rzeczy sprawa jest polityczna.
Sąd oceni, czy Władysław Frasyniuk naruszył prawo. A niezależnie od rozstrzygnięcia ten akt oskarżenia jest prezentem dla obywatelskiej opozycji.
Komuś na górze musiało się więc zamarzyć utarcie nosa Frasyniukowi.
Jeśli pokazówka miała zastraszyć obecną opozycję, działaczy praw człowieka lub niezależnych sędziów, to przyniosła odwrotny skutek.
Wezwanie do prokuratury w charakterze podejrzanego ma charakter politycznej represji, przygotowanej na polecenie funkcjonariuszy PiS – pisze w oświadczeniu Władysław Frasyniuk.
Nie wszystko w czasach PRL było komiczne, ale wiele rzeczy obracano to w żart. Dziś jest podobnie.
