Szon patrole i polityka. To nie są problemy tylko rodziców i szkoły

Dzisiejsze dzieciaki w żółtych kamizelkach to jutrzejszy narybek radykalnych ugrupowań politycznych, w których logikę działania wpisana jest agresja międzygrupowa.

Grupy nastolatków, głównie chłopców w wieku 13–15 lat, krążą po galeriach handlowych i osiedlowych uliczkach w odblaskowych kamizelkach z napisem „Szon Patrol” (skrót od bardzo obraźliwego dla kobiet określenia – więcej w tekście „Straż moralna”), pełniąc samozwańczą funkcję strażników moralności. Napotkane dziewczynki, jeśli patrol uzna ich strój lub makijaż za wyzywający, są głośno upominane, obrażane, a także fotografowane. Zdjęcia trafiają do sieci z hasztagiem „szon”, a tam wylewa się fala hejtu. Gdyby podmienić napis na kamizelkach na „Sharia Police”, większość Polaków zapałałaby świętym oburzeniem i zażądała od władz szybkiej reakcji. Jako że jednak robią to polscy chłopcy, to sprawa została uznana jedynie za kolejny tiktokowy trend, a część dorosłych przyklasnęła pomysłowi, uznając, że „dzieci wzięły sprawy w swoje ręce”. Poseł Robert Biedroń uznał nawet to zjawisko za dobry temat do żartu z prezydentów Trumpa i Nawrockiego, za co później przeprosił, zrzucając winę na asystenta.

Sprawa jest jednak poważniejsza. Po raz kolejny obserwujemy sygnały bardzo niepokojące z perspektywy politycznej przyszłości Polski. I po raz kolejny, mam wrażenie, nie uczymy się na błędach. Ani własnych, ani cudzych. „Szon patrole” są działaniem przemocowym i nazywanie ich „trendem” to jak przyzwolenie na nie.

Agresywne zachowania wśród młodzieży nie są problemem jedynie rodziców czy szkoły. Są poważnym problemem społecznym, mającym długofalowe konsekwencje także dla krajobrazu politycznego. Badań naukowych, które to potwierdzają, jest mnóstwo, ale ja polecam zapoznanie się z dorobkiem znakomitej pedagożki Małgorzaty Michel z UJ, która od lat bada i opisuje związek między niską samooceną i samotnością chłopców a ich radykalizacją.