11 listopada: kolejny etap prawicowej wojny. Kto, z kim i przeciwko komu będzie maszerował?

Jeden naród, ale trzy prawice. I to ostro ze sobą rywalizujące, co kładzie się cieniem na przygotowaniach do zbliżającego się Marszu Niepodległości.

Z prawdziwą polskością tak już jest, że nabiera właściwych barw dopiero w zderzeniu z zewnętrzną opresją. Marszowi Niepodległości zawsze więc dobrze robi jakaś kłoda rzucona pod nogi przez władzę. Bo wtedy od razu widać, kto jest kim. Czyli z jednej strony obcy namiestnik, który boi się własnego narodu, a z drugiej – autentyczni polscy patrioci, którym odbiera się prawo do świętowania niepodległości na dorocznym wielkim marszu w stolicy.

Tak było chociażby w ubiegłym roku, kiedy organizatorzy ze Stowarzyszenia Marsz Niepodległości sami sprowokowali konflikt podesłanym do warszawskiego magistratu planem wielodniowych obchodów z kulminacją na 11 listopada. Oczywiście z góry zakładając, że ratusz nie wyrazi zgody na tak długotrwały paraliż miasta. Tym bardziej że Rafał Trzaskowski szykował się wtedy do kampanii prezydenckiej, więc miał dodatkowy powód, żeby odbić piłeczkę i pokazać swoim zwolennikom niezłomność. Zrobił się z tego widowiskowy spór, który obie strony wytrwale rozgrywały. I o to dokładnie chodziło.

Ale w tym roku Trzaskowski niestety nie stanął na wysokości zadania. Wyszedł ze swojej tradycyjnej roli, nie podejmując najmniejszej choćby próby zablokowania marszu. I w sumie trudno mu się dziwić, że po przegranej kampanii wolał mieć święty spokój, skoro aktualnie o nic konkretnego nie musi walczyć. Niemniej organizatorów marszu wyraźnie to zdeprymowało, bo najprawdopodobniej liczyli na jakieś zwyczajowe starcie.

Podpalić emocje

Nie składają jednak broni, chwytając się każdej szansy na podkręcenie emocji.