Jakim jesteś czytelnikiem, drogi Czytelniku? Zastanawiałeś się nad tym kiedyś? Nałogowym, namiętnym, a może takim, który szybko się nudzi? A może utożsamiasz się z bohaterkami romansów, jak Emma Bovary? A może jak Anna Karenina w pociągu nie możesz skupić się nad lekturą, bo tak pochłania Cię życie realne? A może jesteś czytelnikiem tak zagorzałym, że w obronie bohaterów byłbyś w stanie znienawidzić autora – jak to się zdarza w powieściach Kinga? A może czytelnikiem wybrednym, który nie lubi tego, co modne? A może czytelnikiem żarłocznym, jak wiecznie głodna Susan Sontag?
„Kiedy czytam, zawsze mam wrażenie, jakbym jadła. Natomiast potrzeba czytania jest jak nieznośny wilczy głód” – pisze Sontag w drugim tomie dziennika. Patrzę na nierówne stosy książek wokół biurka. Wszystko to grozi katastrofą. Książki ostatnio czytane, odłożone grzbietem do góry zalegają na parapetach i na szafce z butami. Wychodzą z każdego kąta. Tu mieszkają czytelnicy żarłoczni – mówi to mieszkanie. I ciągle się czegoś szuka, najczęściej bezskutecznie. Właściwie niby czegoś szukamy, a chodzi o pretekst do lektury: szukając jednego wiersza Różewicza, niepostrzeżenie zeszło na cały tom dzieł wszystkich. Podobnie z grzebaniem na półkach – chodziło o Sontag, a znalazłam drugi tom „Tristrama Shandy” Sterne’a (szukałam od lat), a za nim siedział cicho „Pnin” Nabokova (pożyczałam go z biblioteki, bo nie mogłam go znaleźć): „Nad drugą butelką sączonego nieśpiesznie piwa Pnin bił się z myślami, co ma dalej robić, lub pośredniczył w polemice między znużonym Pninem, który ostatnio źle sypiał, a niestrudzonym Pninem, który pragnął jak co dzień kontynuować lekturę w domu, dopóki pociąg towarowy o drugiej nad ranem nie obwieści lamentem swojego wjazdu w dolinę”.