Prima aprilis w tym roku się nie udał, i nic dziwnego – żeby było śmiesznie, trzeba by prześcignąć Wielkiego Klauna, czyli rzeczywistość, a to od kilku lat łatwe nie jest. Zwłaszcza że tuż przed 1 kwietnia Klaun urządził upiornie-komiczny festiwal: w Weronie pod marketingową nazwą „kongresu rodzin” odbył się sabat chrześcijańskich ultrasów, którzy uzgadniali strategię na wybory europejskie, żeby potem bez zbędnej mitręgi ukręcić łeb wolności; w Polsce na Brunatną (d. Jasną) Górę przybyli z pielgrzymką neofaszyści, a święci ojczulkowie zrzucili z siebie owcze skóry; do sieci trafiły zdjęcia z akcji palenia książek i innych „demonicznych” przedmiotów w katolickiej parafii w Gdańsku.
Zdania mogą być podzielone, ale dla mnie iwent na Brunatnej Górze bije konkurencję na głowę – atmosfera jak z nazistowskiego partajtagu, szyki i pośladki zwarte w zaciętym sprzeciwie wobec „cywilizacji śmierci”, łopoczące chorągwie z falangami, płonące w ciemności pochodnie i sprytnie zniekształcony gest hajlowania (wyciągnięte dwa palce zamiast pięciu), a wszystko to pod nosem Jasnogórskiej Pani. Żeby było upiorniej i śmieszniej, do pątników przemówił „duszpasterz trzeźwości” w stanie ciężkiego upojenia ideologicznego – niejaki ks. Grządko. „Jest napaść cywilizacyjna na Polskę – grzmiał w mikrofon paulinów. – Pod znakiem tęczowej flagi próbuje się okraść nas z wartości wewnętrznych, takich jak prawda, miłość, życie ludzkie, rodzina oparta na małżeństwie, moralność oparta na Ewangelii i Dekalogu”. Niestety, nie wyjaśnił, jak wszedł w posiadanie wartości, które chcą mu ukraść tęczowi, dodał natomiast, że tolerancja jest przereklamowana, a chrześcijanie nie powinni być dobrzy, tylko skuteczni. Tzw.