Osoby czytające wydania polityki

„Polityka” - prezent, który cieszy cały rok.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Kultura

Nikt nie powinien tak umierać

Pisarz Mateusz Pakuła dla „Polityki”: Nikt nie powinien tak umierać

Mateusz Pakuła Mateusz Pakuła Klaudyna Schubert
W najważniejszych momentach historycznych teatr szedł w Polsce za zmianami społecznymi i są takie chwile, kiedy taki zwrot jest bardzo potrzebny. Wszystko jest polityczne – mówi dramatopisarz i reżyser teatralny Mateusz Pakuła.
materiały prasowe

JUSTYNA SOBOLEWSKA: – Pana książka „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” była bardzo gorąco przyjęta, okazało się, że temat eutanazji, nieobecny w publicznej debacie, jest bliski wielu ludziom. Teraz historię o umieraniu swojego ojca na raka trzustki zdecydował się pan przenieść do teatru? Dlaczego?
MATEUSZ PAKUŁA: – W teatrze mogę zrobić więcej niż w książce. Na przykład tata prosił mnie w jakimś momencie swojego chorowania, żebym cofnął czas. I wymyśliłem epilog do tego spektaklu, w którym to w pewnym sensie zrobię. Ale nie powiem jak, żeby nie spoilować. W książce nie zajmowałem się biografią taty. Tymczasem Justyna Elminowska, autorka scenografii, która znała mojego ojca, wiedziała, że był architektem i projektował aquaparki, stwierdziła, że chciałaby takie aquaparkowe rury mieć na scenie. I zaprojektowała niezwykłą scenografię – instalację, która może kojarzyć się z mackami ośmiornicy, z Bondem ze „Spectre”. Ale może przypominać też robale, jelita i wywoływać bebechowate skojarzenia. To rodzaj mrocznego placu zabaw, który czasem staje się polem do gry wręcz komediowej. Całkiem nowe pola (bardzo ważne dla mnie, pola emocjonalne) otwiera też w teatrze sfera muzyczna. W spektaklu odpowiada za nią mój brat Marcin, który gra na żywo, oraz moja żona Zuzanna Skolias-Pakuła i szwagier Antonis Skolias, którzy stworzyli piosenki autorskie i aranże. Dużo jest muzyki z Bonda, bo to jest spektakl też o męskości, o zmianie męskiej wrażliwości.

Książkę pisał pan sam, a w spektaklu współpracuje z bliskimi. To teraz wspólne dzieło?
W trakcie pracy uświadomiłem sobie, że ta historia przestaje być wyłącznie moja. Nagle babcia Natala w interpretacji Szymona Mysłakowskiego staje się zjawiskiem dużo bardziej uniwersalnym, jeszcze bardziej zabawnym.

Polityka 5.2023 (3399) z dnia 24.01.2023; Kultura; s. 82
Oryginalny tytuł tekstu: "Nikt nie powinien tak umierać"
Reklama