Cannes 2024: Kino i kontrowersje. Festiwal zaskoczył, ale o pomyłce nie ma mowy

Złota Palma dla komedii o Kopciuszku świadczącym usługi seksualne to zaskoczenie, ale nie pomyłka. Temat tożsamości, gorzkiego losu kobiet i dyskryminowanych mniejszości zdominował tegoroczny festiwal filmowy w Cannes.

Większość obserwatorów upatrywała zwycięzcy festiwalu w Cannes w hiszpańskojęzycznym queerowym musicalu kryminalnym „Emilia Pérez” Jacques’a Audiarda z popisową rolą transpłciowej aktorki Karli Sofii Gascón. Jury pod przewodnictwem amerykańskiej reżyserki Grety Gerwig uznało jednak wyższość „Anory” 53-letniego outsidera Seana Bakera – filmu nieprzesadnie naładowanego problematyką społeczną, za to łamiącego serca i wywołującego łzy. „Dedykuję tę nagrodę wszystkim pracownicom i pracownikom seksualnym, wykonującym swoją profesję kiedyś, obecnie i w przyszłości. Ona jest dla was” – dziękował wzruszony reżyser, który uchodził do tej pory za czołową postać niezależnego kina, podobnie jak większość wyróżnionych.

Portugalczyk Miguel Gomes uhonorowany za najlepszą reżyserię za „Grand Tour” – cudownie poetycki eksperyment mieszający czasy, gatunki i osoby narratorów – to z kolei ulubieniec festiwalu Nowe Horyzonty, kompletnie nieznany szerszej publiczności. Ze względu na stopień trudności „Grand Tour”, choć formalnie przełomowy, niestety raczej przepadnie w masowej dystrybucji. Krąg odbiorców delikatnego, kameralnego melodramatu „Wszystko, co sobie wyobrażamy jako światło” Payali Kapadii, pierwszego od 30 lat hinduskiego filmu zakwalifikowanego do konkursu (druga co do ważności nagroda Grand Prix Jury), też chyba nie będzie na tyle znaczący, by w pełni odczuć sukces zachwycającej, głęboko ludzkiej, uniwersalnej przypowieści o biedzie i miłosnych niepowodzeniach pielęgniarek dzielących wynajęty skromny pokój w Mumbaju.

„Pretty Woman” dla dorosłych

Zwycięską „Anorę” okrzyknięto „Pretty Woman” dla dorosłych. Hołdem złożonym klasykom: Ernstowi Lubitschowi i Howardowi Hawksowi.