Recenzja filmu: "Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów 3D", reż. Steve Martino i Mike Thurmeier

Przy czwartej odsłonie dowolnej serii filmowej można mieć obawy o jakość. Na szczęście scenariusz napisany przez Michaela Berga, współautora pierwszej i trzeciej części, sprawił, że „Epoka lodowcowa 4” to wciąż znakomita rozrywka.

Zaczyna się jak zawsze od charakterystycznego dla serii Wiewióra, który, wywołując przez przypadek kolejną katastrofę, przysparza problemów trójce głównych bohaterów (leniwiec Sid, mamut Maniek i tygrys Diego). Największymi okazują się tytułowe wędrówki kontynentów oraz piraci grasujący po powstałych wskutek zmian oceanach, jednak każdy bohater ma też osobiste problemy. Tym razem rodzinne – i to te ostatnie są tu wbrew pozorom najciekawsze. Standardem – wprowadzanym kiedyś m.in. przez tę właśnie serię – jest już to, że nie tylko młodzi odbiorcy będą się dobrze bawić, ale i dorośli również znajdą wątki dla siebie (tu – kłopoty Mańka z dorastającą córką). Zresztą większość żartów jest uniwersalna. Jak zwykle zwraca też uwagę doskonała oprawa audiowizualna – zwłaszcza animacja oceanu robi duże wrażenie. A fakt, że od początku wiadomo, jak cała historia się skończy, nie ma wielkiego znaczenia, skoro „Epoka lodowcowa 4” – dokładnie tak jak powinna – dostarcza w odpowiednich proporcjach śmiechu, akcji i wzruszenia.

Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów 3D, reż. Steve Martino i Mike Thurmeier, prod. USA, 94 min