Recenzja filmu: „Śubuk”, reż. Jacek Lusiński

Od ponad 30 lat mamy wolną Polskę, lecz w kwestii pomocy niepełnosprawnym od tego czasu zmieniło się bardzo niewiele.

Dramat Jacka Lusińskiego niesie podobny ładunek emocji co „Sonata” – ubiegłoroczny przebój kin studyjnych o dziecku z poważnym niedosłuchem pragnącym zostać pianistą, ze wspaniałymi kreacjami Michała Sikorskiego i Małgorzaty Foremniak w roli jego upartej matki. W „Śubuku” jednak, choć problem wydaje się z grubsza ten sam, ramy opowieści rodzinnej zostają wyraźnie przekroczone. Nieprzeciętnie inteligentny autystyczny chłopak, który potrafi wymówić tylko jedno słowo, robi wszystko, by zdać maturę, a potem dostać się na studia.

Śubuk, reż. Jacek Lusiński, prod. Polska, 112 min