Tajemnice i układy
Recenzja książki: Zbigniew Siemiątkowski, "Wywiad a władza"
Pierwsza naukowa monografia działalności wywiadu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, który w PRL, a i później, miał, a w każdym razie starał się mieć, istotny wpływ na podejmowanie decyzji politycznych. Autor, urodzony w 1957 r., należał do środowiska młodych działaczy PZPR, którzy w końcu lat 80. zdawali sobie sprawę, że konieczne są zasadnicze reformy ustrojowe. Z wykształcenia politolog, pracował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego do 1991 r. gdy został posłem na Sejm z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Był jednym z założycieli tej formacji, wcześniej współtworząc Socjaldemokrację Rzeczypospolitej Polskiej. Należał do bliskich współpracowników Aleksandra Kwaśniewskiego, Włodzimierza Cimoszewicza, Leszka Millera.
Po zwycięstwie wyborczym Kwaśniewskiego, w którym jako jego rzecznik odegrał znaczną rolę, został zastępcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, a w lutym 1996 r. objął tekę ministra spraw wewnętrznych w Gabinecie Włodzimierza Cimoszewicza.
W październiku uzyskał uprawnienia do zastępowania premiera w nadzorze nad działalnością Urzędu Ochrony Państwa. Gdy ministrem spraw wewnętrznych został Leszek Miller, Siemiątkowski pozostał w Radzie Ministrów jako koordynator służb specjalnych. W latach 2001-2002 był ostatnim szefem UOP, a po jego likwidacji stał się szefem Agencji Wywiadu.
Przez 14 lat był posłem na Sejm, działając aktywnie w Komisji ds. Służb Specjalnych. Po przegranych wyborach parlamentarnych w 2005 r. wycofał się z polityki i powrócił do działalności naukowej. Omawiana książka jest rozprawą habilitacyjną.
O służbach specjalnych pisują albo publicyści udający uczonych, albo politycy nie udający nikogo, usiłujący przekonać społeczeństwo do swojej wizji „układów” zdominowanych i kierowanych przez służby specjalne.