Przed 1989 r. historia alternatywna praktycznie nie istniała w polskiej literaturze. Skoro znajdowaliśmy się na właściwej drodze do budowy najlepszego ze światów, wszelkie fantazje o tym, że mogło się zdarzyć inaczej, były wykluczone. Zdarzył się chyba tylko jeden wyjątek od tej reguły – wydana w 1970 r. powieść „Muza dalekich podróży” Teodora Parnickiego. Wśród wielu wątków zawierała i taki, w którym powstanie listopadowe zakończyło się polskim zwycięstwem, a Adam Mickiewicz wrócił z emigracji, przyjmując posadę ministra oświaty. Jednak po kilkunastu latach historia – za sprawą naszej kolejnej porażki – wraca tam do zwykłego nurtu.
Hermetyczność pisarstwa późnego Parnickiego powodowała też, że nie znali tej książki miłośnicy fantastyki naukowej. Tacy jak na przykład wieloletni redaktor „Fantastyki” i „Nowej Fantastyki” Maciej Parowski, dla którego objawieniem stało się wydanie w polskim przekładzie 30 lat temu „Człowieka z wysokiego zamku” Philipa K. Dicka, który snuł wizję Stanów Zjednoczonych podbitych i podzielonych pomiędzy Japonię i hitlerowskie Niemcy.
Fantastyka krzyżacka
Po 1989 r. da się naliczyć prawie 30 polskich powieści i opowiadań opierających się na pomyśle, że dzieje potoczyły się inaczej niż w rzeczywistości. Ponad połowa z nich nawiązuje do konfliktów polsko-niemieckich, głównie do II wojny światowej. Nie da się ukryć, że najczęściej mają one głównie walory kompensacyjne, wręcz terapeutyczne. Polska flaga niby zawisła w 1945 r. nad zdobytym Berlinem, ale wojna postrzegana jest bardziej jako klęska – hekatomba i utrata niezawisłości państwowej. Pisarze przedstawiają więc najczęściej takie scenariusze, w których owa klęska zostaje zredukowana albo zamienia się wręcz w miażdżące zwycięstwo.