Muzyka

Niezbyt nowoczesne samochody

Recenzja płyty: The Cars, "Move Like This"

materiały prasowe
Minęło niemal ćwierć wieku od ukazania się ostatniej studyjnej płyty grupy i oto na rynku pojawia się „Move Like This” z dziesięcioma nowymi piosenkami Ocaska.

Amerykańska grupa rockowa The Cars odnosiła największe sukcesy na przełomie lat 60. i 70. Ich charakterystyczne, lekko mechaniczne brzmienie łączyło pewne elementy wczesnego punku, rocka i czystego popu. Artystyczną siłą napędową był kompozytor, gitarzysta i wokalista Ric Ocasek, autor większości piosenek zespołu. Dla polskich fanów The Cars dodatkową atrakcją był zapewne fakt, że drugi wokalista grupy, a także jej basista Benjamin Orr to był „nasz człowiek” i naprawdę nazywał się Orzechowski.

Po wydaniu średnio przyjętej płyty „Door to Door” Ric Ocasek zdecydował o rozwiązaniu zespołu i w 1988 r. The Cars oficjalnie przestali istnieć. Ewentualne spekulacje o ponownym rozpoczęciu działalności grupy ucięła w 2000 r. wiadomość o śmierci Orra. Okazuje się jednak, że zasada „nigdy nie mów nigdy” wciąż obowiązuje. Minęło niemal ćwierć wieku od ukazania się ostatniej studyjnej płyty grupy i oto na rynku pojawia się „Move Like This” z dziesięcioma nowymi piosenkami Ocaska. Słuchając tego, co proponują odrodzeni The Cars, odniosłem wrażenie, że czas stanął w miejscu. Dokładnie to samo brzmienie, te same rytmy. Obok charakterystycznych popowo-rockowych piosenek pojawia się ballada „Soon”, wyraźnie mająca pełnić role niegdysiejszego, romantycznego przeboju „Drive”. Rzemiosło bez zarzutu, ale trochę to wszystko anachroniczne i pozbawione prawdziwej emocji.

The Cars, Move Like This, Universal Music Polska

Polityka 37.2011 (2824) z dnia 07.09.2011; Afisz. Premiery; s. 75
Oryginalny tytuł tekstu: "Niezbyt nowoczesne samochody"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Świat

Barwicha pod Moskwą. Jak się żyje na osiedlu byłych dyktatorów? „Polityka” dotarła do osoby z otoczenia Janukowycza

Zbiegły z Syrii Baszar Asad prawdopodobnie zamieszka teraz w podmoskiewskiej Barwisze, czyli na politycznym cmentarzysku rosyjskiej polityki imperialnej.

Paweł Reszka, Evgenia Tamarchenko
08.01.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną