Zastanów się, Polsko
Recenzja płyty: Beneficjenci Splendoru, „Bóg, Honor, Mam Talent”
Marcin Staniszewski, wykonawca i autor piosenek zespołu Beneficjenci Splendoru, zawsze wyróżniał się pisarskim talentem, ale płyta „Bóg, Honor, Mam Talent” lokuje go w czołówce polskich tekściarzy. Staniszewski nie tylko igra sobie ze znaczeniami, skojarzeniami i fonetyką (np. „Bóg – świadkiem koronnym”, „bliźni – zabliźnić”), ale – tak jak kiedyś poeci Nowej Fali – wydobywa sensy z bezładnej mowy potocznej albo medialnej, komercyjno-politycznej perswazji. W tym języku, a raczej językach, przeglądamy się my, Polacy. Czy to jako konsumenci rozrywek, czy jako obywatele (vide dialog kosmopolitycznego „mieszańca” z „prawdziwym Polakiem” w utworze „Polak mały”). Każda z piosenek, wykonywanych przeważnie na granicy śpiewu i rapowej melorecytacji, jest analityczno-poetyckim, a niekiedy publicystycznym opisem jakiegoś doświadczenia, wycinka rzeczywistości, a Staniszewski zdaje się apelować o refleksję nad sobą i dzisiejszą Polską. Oto dlaczego trzeci już z kolei album Beneficjentów warto polecić każdemu, kto nie lęka się myśleć krytycznie.
Beneficjenci Splendoru, Bóg, Honor, Mam Talent, Parlophone