Rocznik 1979, reżyser, absolwent Wydziału Reżyserii PWST i Wydziału Grafiki ASP w Krakowie. Zeszłoroczny stypendysta programu The Rolex Mentor and Protégé Arts Initiative dla najzdolniejszych młodych artystów z całego świata. Większość przedstawień zrealizował w Starym Teatrze w Krakowie, TR Warszawa i wrocławskim Teatrze Polskim.
Interesuje go tematyka dzieciństwa, niedojrzałości, bierze pod lupę moment kształtowania się tożsamości. Śledził i analizował ulubione tematy w wystawianych sztukach: „Lulu” Franka Wedekinda, „Werterze” według Goethego, „Portrecie Doriana Graya” Oscara Wilde’a, „Domu sierot” Janusza Korczaka, w tekstach Zygmunta Freuda, które posłużyły za inspirację spektaklu „Hans, Dora i Wilk” czy w najnowszym przedstawieniu „Zachodnie Wybrzeże. Powrót na pustynię” Bernarda-Marie Koltèsa.
W wywiadzie opublikowanym w „Didaskaliach” tłumaczył: „Interesuje mnie prawda ludzi, którzy, choć nie są imbecylami, stają wobec świata i siebie w kompletnym zagubieniu. Jeżeli chwytają się jakiejś wartości, to tylko na chwilę, jeżeli pragną w życiu pełni – to za cenę kompromisu lub niestabilności (ciągłego zadawania pytań). Nie chcę, żeby moje spektakle dawały odpowiedzi”. Uzasadniając zgłoszenie jego kandydatury do Paszportu POLITYKI, teoretyk i historyk teatru Grzegorz Niziołek napisał: „Broni pozycji słabych bohaterów, niepokoi podskórną emocjonalnością przekazu. Efekt wieloznaczności, jaki uzyskuje w pracy z aktorami i obrazem scenicznym, nie ma sobie równych, choć w charakterze pisma wydaje się manierycznie niedbały. Nie wchodzi w łatwe sojusze z widownią, lubi ją dezorientować, gotowy jest zaryzykować odrzucenie”.