Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Teatr

Depardieu w przedszkolu

Recenzja spektaklu: "Falstaff", reż. Tomasz Konina

Verdi na dwóch kondygnacjach. Verdi na dwóch kondygnacjach. Katarzyna Zalewska / materiały prasowe
Ostatnia opera 80-letniego Verdiego „Falstaff” nie jest w Polsce grywana tak często, jak na to zasługuje.

Może dlatego, że nie zawiera popisowych arii, płynie jednym ciągiem, a jej efektowność zasadza się przede wszystkim na sarkastycznym humorze, świetnie oddanym w muzyce (częste „śmiechy” także w orkiestrze). Nie jest więc łatwa do wykonania. Okazało się, że nie jest też łatwa do zinterpretowania pod względem reżyserskim. Tomasz Konina uformował postać Falstaffa w aluzji do Gerarda Depardieu, w związku z jego szaloną woltą w stronę Rosji Putina (w finale pojawiają się moskiewskie wieże). Falstaff jest tu celebrytą, który czuje się królem życia, choć wszyscy się z niego wyśmiewają.

Jakieś bardzo odległe podobieństwo do szekspirowskiej postaci można tu znaleźć, gorzej z resztą. Większość spektaklu rozgrywa się we wnętrzu dwupoziomowym: na górze salon z biblioteką, na dole przedszkole; „kumoszki z Windsoru” knujące przeciwko Falstaffowi wyglądają raczej na przedszkolanki, a Fenton, ukochany Nannetty, występuje w ubraniu hydraulika. Niestety, i wokalnie nie jest za dobrze: Mark Morouse, amerykański śpiewak związany z teatrem w Bonn, nie tworzy wybitnej kreacji, panie są raczej bezbarwne (poza Natalią Puczniewską – Nannettą), jedynie Stanisław Kuflyuk jako Ford wypada znakomicie. Gabriel Chmura prowadzi całość pewną ręką, więc przynajmniej muzyki Verdiego można posłuchać z przyjemnością.

 

Giuseppe Verdi, Falstaff, reż. Tomasz Konina, Teatr Wielki w Poznaniu

Polityka 27.2013 (2914) z dnia 02.07.2013; Afisz. Premiery; s. 65
Oryginalny tytuł tekstu: "Depardieu w przedszkolu"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną