Przejdź do treści
Reklama
Reklama
Wystawy

Przestrzeni nie brakuje

Recenzja wystawy: „Magdalena Abakanowicz, Obecność. Istota. Tożsamość”

„Monster”, rzeźba Magdaleny Abakanowicz z juty, żywicy i żelaza. „Monster”, rzeźba Magdaleny Abakanowicz z juty, żywicy i żelaza. Marcin Jagielliecz / materiały prasowe
Dotykająca kwestii zasadniczych, poważna i głęboka sztuka Abakanowicz zawsze warta jest uwagi, a tu mamy jeszcze wystawę przygotowaną z rozmachem.

Trzy artystki odcisnęły najsilniejsze piętno na polskiej rzeźbie XX w.: Alina Szapocznikow, Katarzyna Kobro oraz Magdalena Abakanowicz. Prace tej pierwszej do niedawna oglądać można było w Muzeum Śląskim, tej drugiej – już niedługo pojawią się w Centre Pompidou, zaś na spotkanie z dziełami Abakanowicz warto się wybrać na Dolny Śląsk. Przypomnijmy, że jej kariera nabrała niezwykłego międzynarodowego przyspieszenia po sukcesie na biennale w São Paulo w 1956 r., gdzie otrzymała złoty medal za tzw. abakany (kilka z nich, choć z późniejszych lat, prezentowanych jest na wystawie). 

Magdalena Abakanowicz, Obecność. Istota. Tożsamość, Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia, Wałbrzych, do 30 grudnia

Polityka 42.2018 (3182) z dnia 16.10.2018; Afisz. Premiery; s. 75
Oryginalny tytuł tekstu: "Przestrzeni nie brakuje"
Reklama