Kleczba, piesznia, leziwo, oczkas – mało kto pamięta, co znaczą te słowa. Od dwóch dni są one skarbem całej ludzkości. Kultura bartnicza Polski i Białorusi znalazła się w gronie 32 zjawisk wpisanych podczas zakończonej właśnie konferencji UNESCO na listę reprezentatywną niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Trafiły na nią także m.in. fińska tradycja sauny, koreański festiwal lampionów, sztuka gry na instrumencie mbira z Malawi i Zimbabwe czy paragwajski obyczaj picia tereré, czyli yerba mate na zimno.
Czytaj także: Czy zabijanie zwierząt to też dziedzictwo kulturowe?
Omańczyk prezentuje, a Jamajka zatwierdza polskie dziedzictwo
Konferencja, jak niemal wszystko w czasach pandemii, także miała niematerialny i wirtualny charakter. Jej bazą była siedziba UNESCO w Paryżu, ale delegaci zasiedli przed ekranami laptopów w 133 krajach w niemal wszystkich strefach czasowych. W czwartek po południu polsko-białoruski wniosek zaprezentował z gabinetu w Maskacie jeden z członków komisji ewaluacyjnej, Omańczyk Saeed Al Busaidi, a przewodząca obradom Olivia Grange, ministra kultury Jamajki, zatwierdziła go uderzeniem drewnianego młotka w blat biurka w Kingston. „Bartnictwo wzbogaca nasz naturalny i kulturowy krajobraz i daje wgląd w relacje łączące ludzi, przyrodę i kulturę” – podkreślała w podziękowaniach Joanna Cicha-Kuczyńska z polskiego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Reprezentujący stronę białoruską Ivan Osipau, przewodniczący Bractwa Bartników Bosych, dodał: „W imieniu społeczności bartników chciałbym wyrazić wdzięczność i wielką dumę.