NORBERT FRĄTCZAK: Kiedy zaplanowałeś doktorat?
DR WOJCIECH NAZAR: Właściwie to go nie planowałem. Na pierwszym roku studiów byłem w kilku kołach naukowych. Pierwszym było Studenckie Koło Naukowe „Pasjonaci Pediatrii”, w którym działam do dziś, bo podoba mi się, że prócz działalności naukowej działamy charytatywnie – organizujemy warsztaty dla dzieci przebywających w klinice pediatrii. Później zainteresowałem się tematem zanieczyszczenia powietrza i wstąpiłem do Koła Alergologii. Jego opiekunem był pan prof. Marek Niedoszytko, który później został moim promotorem. Tak to się zaczęło.
Działalność w kole naukowym przerodziła się w doktorat?
To wynikło z dyskusji z profesorem na temat moich przyszłych badań. Wyjaśnię: moja rozprawa doktorska składa się z czterech artykułów, które są ze sobą powiązane. Wtedy już miałem jeden czy dwa i doszliśmy do wniosku, że po napisaniu kolejnych można je połączyć w cykl, który nadawałby się na rozprawę doktorską.
Czy wtedy wiedziałeś, że możesz zostać najmłodszym doktorem w Polsce?
Absolutnie nie. Na długość zdobywania tytułu doktora składa się wiele czynników: pisanie artykułów, administracja, recenzenci... Ja pisałem sprawnie, a administracja Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego podobnie załatwiała formalności. Dzięki temu udało mi się szybko obronić doktorat.
Z nikim się nie ścigałem. Przede mną czterem osobom w Polsce udało się zdobyć stopień doktora przed ukończeniem studiów magisterskich, jednak ja nie współpracowałem z nimi przy tworzeniu mojej rozprawy doktorskiej.
W jaki sposób się dowiedziałeś, że ty jesteś najmłodszy?
Przeczytałem w gazecie o tych czterech wspomnianych osobach i sprawdziłem, ile mają lat.