Z najnowszych danych GUS wynika, że aktywność zawodowa kobiet wzrosła pod koniec czerwca do najwyższego w historii poziomu 48,9 proc. To oczywisty powód do radości, ale z tak dużej aktywności kobiet na rynku pracy powinniśmy byli się cieszyć już rok temu. Powinniśmy byli, gdyby nie program 500+.
W ubiegłym roku, kiedy wprowadzono wypłaty świadczeń wychowawczych, aktywność zawodowa kobiet z miesiąca na miesiąc przestała rosnąć, podczas gdy mężczyźni wciąż coraz chętniej podejmowali pracę, czemu sprzyjała rosnąca liczba wakatów i najniższa od początku lat 90. stopa bezrobocia. Program 500+ spowodował bowiem, że spora część tych kobiet, które do tej pory były aktywne zawodowo, porzuciła zatrudnienie. W POLITYCE INSIGHT oszacowaliśmy, że w ciągu roku od ogłoszenia programu z aktywności zawodowej zrezygnowało około 65 tys. kobiet w wieku 25–49 lat, które bez dodatkowych pieniędzy ze świadczeń wychowawczych zapewne wciąż by pracowały.
Kobiety odchodzą z pracy, gospodarka traci
Rachunek ekonomiczny był prosty. Kobiety, zwykle mniej zarabiające od swoich partnerów, rezygnowały z pracy i traciły dochód. W zamian ich rodziny otrzymywały co miesiąc 500 zł na pierwsze dziecko, a koszty prowadzenia gospodarstwa domowego malały – znikała część kosztów dojazdu do pracy czy wysyłania dzieci do przedszkoli. Poza tym pociechy miały więcej kontaktu z matką, a partnerzy mogli liczyć na większy udział pań w pracach domowych. Tym samym ubytek kilkudziesięciu czy kilkuset złotych z domowego budżetu był w pełni rekompensowany przez korzyści płynące z ciągłej obecności matki w domu.
Jednak to, co dobre dla pojedynczych rodzin, nie było dobre dla całej gospodarki.