Jeżeli daje się ludziom pieniądze, ale zaniedbuje ważne usługi publiczne, to ludzie muszą je kupić za swoje pieniądze. Częściowo za te, które dostali od państwa – mówi Łukasz Pawłowski.
Wymieramy. Jakkolwiek ponuro brzmi to stwierdzenie, jest faktem potwierdzonym przez statystyki demograficzne. Zgodnie z danymi GUS wymieramy od 2012 r., z wyjątkiem 2017, kiedy liczba urodzeń nieco przewyższyła liczbę zgonów.
Rząd PiS dopiero teraz dowiedział się, że program 500 plus, który rocznie kosztuje nas 42 mld zł, nie wpływa na zwiększanie dzietności. Więc rozważa kolejny rewolucyjny pomysł – żeby od liczby dzieci zależała… wysokość przyszłej emerytury.
Historia ruszyła z kopyta, tyle że wstecz, a nie naprzód. Klerykalne obskuranctwo stało się programem rządowym, a faszyzujące postawy mentalne urosły do rangi cnót narodowych.
Tuż przed wyborami obserwatorzy sceny politycznej, którzy przez lata ją kształtowali, rozmawiali o tym, kto i dlaczego przekonał do siebie Polaków i co nas w związku z tym czeka po 13 października.
Gdyby część socjalną programu PiS czytać expressis verbis, można by mieć nadzieję, że o władzę starają się odpowiedzialni politycy. Tyle że pisać można, dopóki starcza papieru. A Polsce potrzeba załatwienia spraw podstawowych.
Główny program społeczny, 500 plus, pozwolił partii Kaczyńskiego wygrać wybory. Ostatnie, ale może nie tylko te. Polacy uwierzyli, że choć rządzący zaliczają jeden blamaż za drugim, to sami biorą, ale i innym dają. I że dalej będą się dzielić.
Koalicja Obywatelska przywróci praworządność, którą zrujnował PiS, ale 500 zł na każde dziecko nie zabierze. Od siebie dołoży niższe stawki CIT, PIT i ZUS.
Niemal we wszystkich krajach Unii istnieje coś w rodzaju 500 plus, ale nigdzie nie wywołuje takich emocji ani nie zapewniło nikomu takiej hegemonii jak Prawu i Sprawiedliwości w Polsce.
Skrajne ubóstwo to życie poniżej minimum egzystencji. Mimo socjalnego rozdawnictwa PiS w Polsce tak właśnie żyje coraz więcej osób. Jak to możliwe?