Bóg mnie strzegł, że nie wszedłem w tego getbeka, ładnie bym teraz wyglądał – wzdycha pan Andrzej, czytając informacje o kłopotach wrocławskiej spółki windykacyjnej GetBack, która stała się bohaterką polityczno-gospodarczego skandalu. – Mój doradca bankowy z Raiffeisena stawał na głowie, żebym zainwestował w te obligacje. Panie Andrzeju, na lokacie nic pan nie zarobi, a tu taki zysk! I to praktycznie bez ryzyka. Żeby mnie przekonać, na pomoc wezwał swoją szefową, a ja coś czułem przez skórę, więc uparcie powtarzałem: nie interesuje mnie tego typu firma i już. Ta szefowa wreszcie straciła cierpliwość i pyta: dlaczego pan nam to robi?
Nie wszyscy mieli takie przeczucie i odporność na marketingowe sztuczki doradców bankowych, którzy dziś są oskarżani o misseling, czyli wprowadzanie klientów w błąd co do charakteru i ryzyka związanego z oferowanymi produktami finansowymi. A to jest już złamanie unijnej dyrektywy MIFID2, m.in. zakazującej instytucjom finansowym sprzedaży produktów, których poziomu ryzyka klient nie jest w stanie samodzielnie ocenić. Dotyczy to nie tylko Reiffeisen Polbank, ale i kilku innych banków obsługujących emisję. W efekcie spora grupa osób, które pożyczyły spółce specjalizującej się w odzyskiwaniu pożyczonych pieniędzy, sama teraz nie wie, kiedy i ile zdoła odzyskać. GetBack jest w sumie zadłużony na 2,5 mld zł.
Spółka obiecywała 8 proc. zysku, a w niektórych przypadkach nawet kilkanaście procent. Więcej niż Amber Gold. To mogło skusić, bo w końcu nie chodziło o firmę krzak, tylko o dużą spółkę giełdową, działającą z sukcesem od kilku lat na rozrastającym się rynku windykacyjnym, nadzorowaną przez KNF, badaną przez prestiżowych audytorów i wielkie agencje ratingowe.