Premier traci wpływy w PKO BP. Sasin górą

Najwyraźniej Kaczyński przeczytał uważnie maile Dworczyka i doszedł do wniosku, że premier za jego plecami robi własną politykę personalną. Dlatego Sasin dostał zielone światło dla przejęcia PKO BP.

PKO BP długo było wyłączone z pisowskiej karuzeli kadrowej, która była udziałem wszystkich pozostałych spółek skarbu państwa. We wszystkich poza PKO działały drzwi obrotowe z turbodoładowaniem: prezesi i członkowie zarządów wpadali i wylatywali w takim tempie, że trudno było za nimi nadążyć.

Napęd zapewniała szczególna logika Zjednoczonej Prawicy: każdy liczący się polityk, żeby się liczyć, musi mieć wpływ na określone firmy i obsadzać je swoimi akolitami. A ponieważ metoda Jarosława Kaczyńskiego kontroli nad partią polega na zarządzaniu konfliktem, poszczególni politycy prowadzili nieustanne boje, odbijając z rąk konkurentów poszczególne spółki i wycinając w pień wszystkich nominatów rywala, by zwolnić miejsce dla własnych, których wycinał kolejny polityk. W tym samym momencie rywal wykonywał zajazd na spółkę rywala i mścił się albo zawiązywał taktyczny sojusz itd. Nikt specjalnie się nie przejmował kompetencjami nominatów ani losem spółek. Tak po prostu działa państwowa gospodarka.

PKO BP, czyli bitwa pod Grunwaldem

Ale jako się rzekło, PKO BP, największy polski bank, był z tego długo wyłączony, bo od 2009 r. kierował nim Zbigniew Jagiełło, który choć nominowany za czasów PO, posadę utrzymał, bo bronił go Mateusz Morawiecki, przyjaciel i młodszy kolega z Solidarności Walczącej. Podobno chronił go własną piersią przed dymisją, a tej domagali się wszyscy. Oczywiście dobre wyniki PKO BP, jakie wypracowywał Jagiełło, nikogo nie interesowały.