Gazprom to fundament, duma i nadzieja Rosji. Jak ma się gaz i ropę naftową, a do tego broń nuklearną, to ma się również zagwarantowaną przyszłość i pozycję w świecie, można wygrać każdą wojnę. Takie przekonanie tkwi dziś na dnie rosyjskiej duszy.
Rosja stosuje broń gazową nie od dziś, ale teraz używa jej szczególnie energicznie. W lipcu Gazprom na 10 dni zamknął rurociąg Nord Stream 1, tłumacząc to okresową konserwacją. Potem otworzył, ale po pięciu dniach bardzo ograniczył dostawy – akurat wtedy, gdy Unia Europejska debatowała nad programem dobrowolnych, a w sytuacji awaryjnej – obowiązkowych ograniczeń w zużyciu gazu. Bronią gazową można ugodzić i w gospodarkę, i w polityczną solidarność. Ale jest to broń bardzo kosztowna, co dobrze widać na przykładzie Gazpromu.
To największa na świecie firma gazowa. Zajmuje się wszystkim – wydobyciem, przetwarzaniem, transportem, dystrybucją i marketingiem. Dysponuje olbrzymimi złożami – ok. 20 proc. zasobów światowych. Jest też wielkim producentem ropy naftowej – tu działa jego spółka zależna, Gazprom Nieft. W ogóle Gazprom kontroluje bezpośrednio lub pośrednio kilkaset spółek zależnych, funkcjonujących w 37 krajach świata, od Armenii po Brytyjskie Wyspy Dziewicze. W najróżniejszych branżach, od lotnictwa, przez finanse, po media.
W samej Rosji Gazprom jest też największym holdingiem medialnym – ma 38 stacji telewizyjnych i 10 radiowych, przedsiębiorstwa filmowe, gazety i platformy internetowe. O jego możliwościach i wszechstronności mogliśmy się przekonać niedawno, gdy odciął nam dostawy gazu, a niedługo potem, za pośrednictwem należącej do niego platformy Rutube, wynajął dwóch komików, którzy udając mera Kijowa Witalija Kliczkę, prowadzili wideorozmowę z Rafałem Trzaskowskim.