Siedem lat temu najmował się do tej roboty, a teraz jest przed czterdziestką i posiada rozległy rewir podmiejski, samochodowy. Kolęduje do rozmaitych patologii: alkoholików w różnych fazach dygotu, prostytutek i prostytutów, kazirodców, zaników mózgu, pijanych osesków, zaburzańców, cofniętych w rozwoju i całkiem zwyczajnych biedaków, ale również do dysfunkcyjnych Państwa Prezesostwa oddających się zarabianiu. Tak kompulsywnie zarabiali, że zapomnieli zajmować się dziećmi, które wyrosły na ćpających palantów z deficytem uczuć uniemożliwiającym porozumiewanie się.
Syzyf nie podaje prawdziwego nazwiska, ponieważ boi się środowisk, w których pracuje, brudnego rewiru i sądu, ale można do niego mówić Piotrek, bo tak podpisał książkę o marginesach Rzeczpospolitej Polskiej.
Siedzi
Syzyf ma biurko zasypane papierem, każda strona to czyjaś klęska lub walka, rzadko zwycięstwo. Dodatkowo skoroszyty potwierdzających klęskę obserwacji wypełniają służbową szafę. Siedzi za biurkiem, wytwarza kolejny transport smutnego papieru, bo właśnie z ilości papieru jest rozliczany. Kiedy przychodzi kontrola i nie widzi wystarczającej ilości papieru, wystawia mu ewaluację niedostateczną: niedostateczny kontakt z podopiecznym patolem. Ustny kontakt, na przykład kiedy patol spotyka kuratora na ulicy, nie liczy się.
W pokoju biurowym jeszcze kilku kuratorów rodzinnych, a każdy z nich pisze dowody na istnienie własne, swojej pracy oraz swoich patoli. Piszą językiem urzędu, a mówią ulicą, być może nawet meliną. Patol to patologiczny podopieczny. Alk – alkoholik. Trybik to tryb prawny – trybik przyspieszony, gdy stosowany do natychmiastowego odbioru dzieci patolce w tremensie i odstawienia do bidula. Patolka jest alkiem i rodzi dzieci z fasem – oznacza: chleje wynalazki i powija gotowych alkoholików.