Nowy tygodnik finansowany przez SKOK

Ten nowy tygodnik wygląda jak tabloid. Miękki papier, większy gazetowy format. Inaczej niż w codziennych tabloidach, nie ma tylko nagich pań na ostatniej stronie (jak przystało na konserwatywne wartości, którym ma hołdować). W estetyce i treści „ABC” jest zbliżony do „Bild am Sonntag”, niedzielnego wydania niemieckiego tabloidowego „Bilda”. Taki „Fakt”, tyle że grubszy, bo liczący 48 stron plotek i sensacji z ostatniego tygodnia – i oczywiście polityki. Ma zebrać z rynku głównie ludzi wkurzonych, rzecz jasna na władzę. Okładka z założenia musi budzić emocje: „Korupcyjny raport ABC: 117 miliardów ukradli politycy i oszuści”, „Aferzysta rządzi w Sejmie”, „Bezkarny jak setki innych aferzystów”. W środku – dużo mięsa dla wkurzonych, począwszy od tak zwanych afer. „Ciemna strona prezydenta” autorstwa Stanisława Janeckiego o rzekomej wpłacie 260 tys. marek, której miał dokonać w 1991 r. prezydent Komorowski w banku niejakiego Palucha, to w istocie przedruk podobnego tekstu z tygodnika „wSieci”. Ale jest pretekstem do postawienia pytań, skąd prezydent miał taką kwotę, i wysnucia sugestii z WSI w tle (Bronisław Komorowski dawno już dementował te oskarżenia). Do tego dodatek o celebrytach, rozbudowany dział interwencji i listów (chociaż to dopiero pierwszy numer) od czytelników. W innych dziedzinach skromnie, reportaże przedrukowywane z pism lokalnych. Są za to znane z „Faktu” nazwiska, stamtąd bowiem ściągnięto kilku dziennikarzy do pracy nad „ABC”. Do tego gwiazdy „dziennikarzy niepokornych”: Zaremba, Skwieciński, Mazurek, Janecki. Redaktor naczelny Maciej Wośko wywodzi się z Wybrzeża, z „Dziennika Bałtyckiego”, tak jak i sam prezes wydającej gazetę spółki Fratria Marek Przybek. Wydawca – czyli spółka Fratria, której udziałowcem większościowym jest Apella, utrzymywana za pieniądze SKOK – posiada jeszcze tytuły: „wSieci”, „Gazetę Bankową”, „Frondę” i kilka portali internetowych. Apella włączyła do spółki braci Karnowskich kierujących tygodnikiem „wSieci” (po 10 proc. udziałów) i tak powstała obecna Fratria. Całe imperium medialne ma około 2 mln użytkowników. Dowiadują się oni od swoich dziennikarzy, że np. artykuły krytyczne dla SKOK, publikowane w innych mediach, choćby w POLITYCE, są w gruncie rzeczy opłacone przez zachodnie banki. Że rękami tych sprzedajnych dziennikarzy zabija się teraz ostatni naprawdę polski bank, by zagraniczny kapitał mógł jeszcze bezwzględniej wysysać krew ze wszystkich Polaków. I tak dalej w podobnej retoryce. Zasypana Biała Imperialno-medialne apetyty SKOK zaczęły się od małej lokalnej gazety w Białej Podlaskiej. Niewielka Biała nazywana jest księstwem senatora Biereckiego, choć on sam pochodzi z Trójmiasta. W 2011 r. Grzegorz Bierecki, twórca systemu SKOK i szef Krajowej Kasy SKOK, został tu zrzucony przez PiS jako spadochroniarz, gdy zapragnął zostać senatorem. Wylądował z przytupem. Szerokim gestem rozdawał pieniądze, założył fundację Kocham Podlasie, fundował stypendia, został jednym ze sponsorów srebrno-bursztynowej figury patrona miasta – Michała Archanioła, organizował festyny i wieczory humoru z Janem Pietrzakiem w roli głównej. Całą kampanię robiła mu wtedy (na zlecenie PiS) Media SKOK sp. z o.o., powstała z działu promocji Krajowej SKOK. Bierecki był w jej radzie nadzorczej. Głównym zadaniem spółki było realizowanie promocyjno-reklamowych zleceń Kasy Krajowej. Funkcjonowało to tak, że Kasa nakazywała wszystkim podległym SKOK wpłacać do siebie pieniądze na reklamę i PR. Według sprawozdań z Kas wpływały łącznie kwoty rzędu 17–19 mln zł rocznie, ale to tylko część pieniędzy do wydania, bo każda Kasa też indywidualnie zamawiała reklamy, a te wydatki mogły sięgać ponad 30 mln zł. Pieniądze te szły na reklamy z Arturem Żmijewskim jako ambasadorem marki SKOK w telewizjach i w wybranych gazetach („Fakt”, „Super Express”, „Rzeczpospolita”, „Uważam Rze”, „Gazeta Polska” i „Gazeta Polska Codziennie”), ale w ramach promocji i reklamy odnotowywano w sprawozdaniach stałą współpracę z „Niezależną Gazetą Polską”, tygodnikiem katolickim „Niedziela”, tygodnikiem opinii „Uważam Rze”, a po jego rozpadzie z tygodnikiem „wSieci”, portalem wPolityce.pl braci Karnowskich i ze wspierającym PiS radiem Wnet. Sporo pieniędzy poszło także na finansowanie przedsięwzięć i uroczystości upamiętniających katastrofę smoleńską. Tuż po tym, jak Grzegorz Bierecki został senatorem, spółka Media SKOK kupiła od miejscowych biznesmenów bezpłatną gazetę lokalną „Tygodnik Podlaski”, wychodzącą w Białej Podlaskiej. Poprzedni właściciel nie chce powiedzieć, za ile sprzedał gazetę, ale pamięta, że odetchnął z ulgą, bo ciągle trzeba było do niej dopłacać. Tymczasem spółka Media SKOK przekształciła się w spółkę Apella SA, nakład gazety podniesiono z dotychczasowych 15 tys. do 30 tys. egzemplarzy, a w trakcie ostatniej samorządowej kampanii wyborczej jeszcze o 10 tys. i zasypano nią miasto. Odliczając dzieci, w 60-tys. Białej Podlaskiej było co najmniej po egzemplarzu na głowę. Poza rozdawaniem gazety na ulicy, rozkładaniem jej w sklepach – w sumie 360 punktach w mieście i okolicy – podczas kampanii wkładano ją też do skrzynek pocztowych. Na łamach „Tygodnika Podlaskiego” królował młody, 33-letni Dariusz Stefaniuk, kandydat PiS na prezydenta Białej Podlaskiej, związany z senatorem Biereckim, odkąd ten pojawił się na Podlasiu. Kandydaturę Stefaniuka miał przeforsować u Kaczyńskiego sam Bierecki, wbrew miejscowym działaczom PiS, którzy mieli już swojego kandydata. Stefaniuk jeszcze w 2011 r. został doradcą Krajowej SKOK, a później pracownikiem Towarzystwa Zarządzającego SKOK, równocześnie pełnił funkcję dyrektora fundacji Biereckiego Kocham Podlasie, która organizowała kursy dla samorządowców. Na uroczyste zakończenie jednego z nich zaproszono samego Jarosława Kaczyńskiego, który wysłuchał wystąpienia Stefaniuka i skomentował je ze sceny. „Liczymy na to, że Polska będzie się już niedługo zmieniała od góry” – mówił. „Ale może się też zmieniać od dołu. Nikt nie powiedział, że nie można zacząć w Białej Podlaskiej”. Działania informujące I zaczęto. Mieszkańcy opowiadają, że takiej kampanii jak Dariusza Stefaniuka jeszcze nie widzieli. W hotelu Skala zainstalował się cały sztab, było wielu przyjezdnych. Pojawiły się niespotykane wcześniej w Białej wielkie banery na blokach, tekturowe podobizny. Wszędzie Stefaniuk – w witrynach, na płotach, a jeszcze w skrzynce na listy jego podobizna wyzierała z „Tygodnika Podlaskiego”. Michał Laudy, dziennikarz portalu Biała24, który pisał o kampanii, dodaje też, że publikacje w „Tygodniku Podlaskim” kontrastowo przeciwstawiały dwóch kandydatów uważanych za faworytów. W artykułach Stefaniuk był „tym dobrym”, a jego kontrkandydat Andrzej Czapski „tym złym” – który np. prowadzi po pijaku, bo sfotografowano go ze szklanką z nieznanym płynem, a potem jak wsiadał do samochodu. A gdy oświadczył, że w ogóle nie pije od trzech lat, napisano, że przyznał się do choroby alkoholowej. W mniejszej skali w tę samą kampanię włączały się inne media SKOK – jak portal wpolityce.pl – piszące negatywnie o ubiegającym się o reelekcję prezydencie. Czapski skierował do sądu sprawę o zniesławienie. W normalnym, nie wyborczym trybie, bo nie chciał, aby z przyczyn formalnych została odrzucona. Terminu rozprawy jeszcze nie wyznaczono, ale Czapski wybory już przegrał. – Jestem zwolennikiem kadencyjności, dawania szansy innym, ale styl nie może być tak haniebny, tak manipulatorski, oparty na steku pomówień, ataków i bezpodstawnych zarzutów – denerwuje się jeszcze do dziś Czapski. Opowiada, że był śledzony, ktoś za nim jeździł (podejrzewa, że fotografowie), czuł się zaszczuty. Po wygranych w listopadzie 2014 r. wyborach Apella i jej „Tygodnik Podlaski” dostali umowę z miastem – będą otrzymywać 2,5 tys. zł miesięcznie za „emisję materiałów reklamowych i współpracę redakcyjną przy prowadzeniu działań informujących o wydarzeniach w mieście Biała Podlaska”. Sama Apella została wybrana (bez przetargu) na obsługę medialną projektu unijnego „Zintegrowanego mobilnego systemu informacji gospodarczej” za ponad 50 tys. zł. Widma i konkrety Nowy prezydent pościągał do pracy w urzędzie ludzi z Wybrzeża. Jednego z takich doradców za