Właśnie w Zakopanem, właśnie na deptaku, Polska jest Polską, a Polak Polakiem.
Prawa. Nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało – zwyczajnie pod zakładem fryzjerskim leży mężczyzna na wznak i nie może się podnieść, ponieważ jest pijaniutki. Dzień i noc radość trwa też na Krupówkach – Aleją Osobliwości (nabiał, przetwór, masaż, wełna, suwenir, mięso i gry zręcznościowe) chodzą niewcielone grupy w wieku poborowym, z pieśnią. Korzystając z oferty monopolu państwowego, cieszą się pokojem i kwaterą u gazdy – staną czasem pod automatem bokserskim przypieprzyć w gruszkę, aż coś jęknie w środku.
Polityka
3.2018
(3144) z dnia 16.01.2018;
Na własne oczy;
s. 100
Oryginalny tytuł tekstu: "Współczesna proza zakopiańska"
