Zadeptane Zakopane

Prawa. Nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało – zwyczajnie pod zakładem fryzjerskim leży mężczyzna na wznak i nie może się podnieść, ponieważ jest pijaniutki. Dzień i noc radość trwa też na Krupówkach – Aleją Osobliwości (nabiał, przetwór, masaż, wełna, suwenir, mięso i gry zręcznościowe) chodzą niewcielone grupy w wieku poborowym, z pieśnią. Korzystając z oferty monopolu państwowego, cieszą się pokojem i kwaterą u gazdy – staną czasem pod automatem bokserskim przypieprzyć w gruszkę, aż coś jęknie w środku. O kurwa, kurwa – przeanalizują. Cios za złotówkę, można też kopać – wrzucą, poprawią wynik i pójdą, parując etanolem w zimnie wieczoru lewa-prawa, lewa-prawa, piruet, menuet i łup na chodnik do snu. Takie życiowe sprawy zdarzają się w całej Ojczyźnie, ale lewaccy gazeciarze opiszą Zakopane jako niewytrzeźwiałe po imieninach Sylwestra. Obecnie jest kurs narodowy na zwykłego Polaka – dlatego w Zakopanem też precz z mozartowskim elitaryzmem salonów, liczy się zenkowski egalitaryzm niższych sfer. Westchnijmy ponad podziałami helem z butli w Zakopanem, 5 zł za wdech, mnóstwo śmiechu dla wszystkich – oferta helowa co krok. I widuje się takich spokojnych ludzi, którym po kilku dniach zabawy w Zakopanem zmieniają się twarze i będą krzyczeć na swoje dzieci, wystawiać głośniki na parapety pokoi hotelowych, womitować na rogach i psioczyć już nawet na ogólnie lubianą Abbę: Wyłącz to gówno, puść naszą muzykę! Leci Zenek Martyniuk, który – jak mówili po sylwestrze – rządzi. Lewa. Nocą na snowtubingu w centrum miasta ktoś wydaje krzyk i już jest po wszystkim. Oto zjechał 10 m plastikową rynną w dół na małym pontoniku – takie emocje, że trudno to opowiedzieć. Oferta co krok wzdłuż Krupówek i turysta chętny. Głównie polski turysta snowtubuje, wdycha hel i kupuje helikopterki na gumce. Ukraiński ze sporadycznością, bo – mówią handlarze z miasta – ten ukraiński już tak nie wydaje na byle co. Kiedyś wydawał, nie dbając ile. Teraz ukraiński raczej chodzi z dostojnością i na przykładzie Zakopanego patrzy, co z tą Polską. Na przykład ukraiński nie da się wciągnąć w grę w trzy kubki, bo sam cwany. Gra wiadomo: stara jak świat – jeden gość kręci kubkami po rozstawianym stoliku i każe turystom powiedzieć, pod którym kubkiem ukryła się kulka, a inni goście stoją na czacie, czy nie idzie mundur. I – jak to się mówi – wspólnymi siłami kołyszą frajerów na kasę. Parę lat temu o trzech kubkach było w Zakopanem głośno na bazarze pod stacją kolejki na Gubałówkę. Gazety pisały i ludzie się skarżyli internetowi. Jak już się zrobiło za głośno, to goście nie zeszli do podziemi, tylko dumnie wjechali na szczyt i dalej tam procederują. A najwdzięczniejszy do kołysania w trzy kubki i innych form kołysania zakopiańskiego jest polski turysta świąteczny, zwłaszcza sylwestrowy – bo napływa w pijanych falach i jeśli chodzi o zakupy, jest brawurowy jak husarz. Potem w ciszy znika lizać rany w głębi kraju i interesuje się kredytem chwilówką. Prawa. Dużo jest obecnie wśród zakopiańskich lewaków załamywania rąk nad poziomem kulturalno-osobistym sylwestrowego turysty, witającego rok 2018. Krążą różne takie wysublimowane cynizmy polityczne: że czy lepszy sort Polaka najedzie miasto, czy Hunowie – wszystko jedno. Lewacy jątrzą, że nastąpiła edukacja poprzez zabawę – suweren przybył do Zakopanego, by w plenerze uzmysławiać ogromną skalę swego znaczenia dla kraju. Że TVP zorganizowała w mieście imprezę „Sylwester Marzeń” („moc rozrywki i humoru na najwyższym poziomie”) w podziękowaniu za wysokie sondaże dla partii zarządzającej Polską. Zgłoszono 10 tys. bawiących się osób, a pojawiło się 100 tys. W telewizory patrzyło blisko 8 mln. Czyli teraz jedni mówią tak: Masowy sukces brandingu marki Zakopane przeliczalny na miliony, a drudzy tak: Zetknęliśmy się masowo z obywatelem pobudzonym i agresywnym, najgorszy był brak poczucia bezpieczeństwa. Idąc analitycznie: lepszy sort Polaka (podejrzewany przez lewaków o bycie ujemnym plusem wewnątrz 500+) porzucił wszędzie swe samochody, korkując przejezdność, i poszedł bezwiednie logować się smartfonami w różnych miejscach. Z jego ruchów po Zakopanem powstawały w agencjach reklamowych profile klienckie, czyli co to są za ludzie, co ich napędza życiowo i co im można sprzedać. Agencję Selectivv cytowała po kilku dniach „Wyborcza”: na sylwestrze w Zakopanem najwięcej było Warszawy, potem kolejno Krakowa, Wrocławia, Poznania i Trójmiasta. Większość ludzi przed czterdziestką. Mężczyzn więcej niż kobiet. Ogólnie: osoby nieco częściej spędzające wakacje za granicą niż w Ojczyźnie, klientela sklepów obcokapitałowych Biedronka i Lidl. Niektórzy ze zdradzonych o świcie przez własne komórki Polaków mieli później pretensję w internecie, że padli ofiarami bezprawnej inwigilacji. Piruet. W imieniny Sylwestra pod Lidlem w Zakopanem dziewczyna dostała w głowę butelką po szampanie – bo prosiła pewnego świętującego, by krzyczał ciszej, a on nie chciał ciszej w sylwestra. Ona potem leżała na chodniku, czekając na ratowników, a on na powrót wmieszał się w emocje zabawy i poniosła go gawiedź. Zniknął bezkarnie. Gór też nie było widać, ale na scenie TVP portorykański gwiazdor Luis Fonsi śpiewał z playbacku przebój lata „Descpacito” (erotyk, w którym podmiot liryczny pali się do naruszania stref intymnych partnerki na plaży w Portoryko do tego stopnia, że fale morskie wołają tam: „O, błogosławiony!”). Lewacy z Zakopanego mówią, że sylwestrowy klient jest 50-złotowy i się miastu nie zwraca jako inwestycja – pojawia się na jedną noc, by wyrażać jestestwo głośnym werbalem, ogniem bengalem, piwem, piwem, piwem i ewentualnie kebabem lub gołą bułką. Jak również kałem i wymiotem, jak to się właśnie zdarzyło na osiedlu Zborowskiego – rankiem mieszkańcy wychodzą na klatkę, a tam schody spłakane na brązowo i żółto płynami ustrojowymi. To samo ogródki, chodniki i cmentarzyk. Z tym że prawacy w Zakopanem mówią, że nie wolno miastu pogardzać klientem 50-złotowym, bo stąd już tylko krok do segregacji Polaków ze względu na sytuację życiową. Miasto żyjące z turystyki – mówią – powinno przyjmować każdego typu turystę. Mówią tak również mieszkańcy osiedla Zborowskiego – w przyszłości masowy sylwester OK, ale lepiej zorganizowany i napiszcie panowie, żeby dali więcej toi-toiów. W internecie po sylwestrze w Zakopanem szał uniesień Podkowińskiego: szampańska zabawa i można było poznać dużo ciekawych osób. Lewa. Gdziekolwiek się współcześnie w Polsce nie pojedzie jako reporter czy człowiek, wszystko jest dla ludzi polityczne, oprócz może niektórych morderstw. W Zakopanem odczuwa się w rozmowach zwyczajną polską polaryzację na prawaków i lewaków. Lewacy to zaburzeni malkontenci – nie potrafią się dobrze bawić, są zamknięci na drugiego człowieka i nie nucą utworów Zenka Martyniuka („Przez twe oczy zielone-zielone oszalałem”). Lewakom można zarzucać brak patriotyzmu. Prawacy to przeciwność: zdrowa umysłowo i fizycznie większość. Jedni i drudzy czują się jednakowo oszukani, kiedy kupią od góralki na bazarze pod Gubałówką dżem żurawinowy domowej roboty („Żurawina zbierana na torfowiskach”), a potem się okazuje, że dżem wyfabrykowany w Łowiczu. Albo kiedy się dowiedzą ze statystyki, że brak w polskich Tatrach takiego pogłowia owiec, które można by w tym samym czasie doić, strzyc i zabijać, żeby nastarczyć dla pana turysty z głębi Polski takiego multum serów, skór i swetrów, jakie w Zakopanem sprzedaje się na bazarze pod Gubałówką i wzdłuż całej Alei Osobliwości. Czyli z konieczności, będąc polskim patriotą, finansowo wspomaga się i polskich górali, i Chiny. Prawa. Jest ładnie-pięknie w centrum Zakopanego o świcie i rankiem, kiedy jeżdżą zgrabne śmieciareczki, zbierając odpady komunalne i tłuczone szkło z poprzedniego wieczoru. Góry się wyostrzają na horyzontach, po zadarciu głowy dostrzega się nagle piękno starych kamieniczek na Krupówkach. Można poczuć obecność tych młodopolskich artystowskich wariatów, którzy tworzyli to miasteczko ponad 100 lat temu. Żeromski tu został prezydentem Rzeczpospolitej Zakopiańskiej, bo niepodległość miasto ogłosiło już 13 października 1918 r. A potem się oczywiście, jak to w Polsce, pokłócili ówcześni lewacy z prawakami o dominację w zakopiańskim rządzie. Idzie Krupówkami pod Gubałówkę chłopak z tresowanymi gołębiami rasowymi, które siadają dzieciom na rękach i głowach. Każdy ptak ma inny jaskrawy kolor i już nawet bardzo małe dzieci pytają, czy chłopak maluje gołębie farbą dla efektu. A on na to, że nie maluje, tylko już takie sprowadza. Czyli że gdzieś w dalekiej Tajlandii wyszły z jaj gołębie nakrapiane genetycznie na żółto, czerwono i zielono-fluorescencyjnie, a teraz siadają na dzieciach z zakopiańskiej Alei Osobliwości za 10 zł. Tam obok odpustowej strzelnicy, dużego snowtubingu, malowania szablonami sferycznymi, kierpców, skór, serów, żurawin, filców, haftów maszynowych z różnych chińskich Poroninów oraz płyt z muzyką góralską oraz zenkowską. Powietrze wypełnia żółtawy dym ze wszystkiego łatwopalnego. Są tacy, którzy myślą, że to zapach gór samych w sobie – romantyczne juhaskie ogniska na halach itepe. Przed paroma laty turysta pozwał Zakopane do sądu za taką romantykę – dowodził, że miasto wędzące się w smogu nie powinno naliczać opłaty klimatycznej 2 zł od głowy za dobę. Zakopane zgłosiło sprawę do zdominowanego przez partię rządzącą Trybunału Konstytucyjnego, gdzie skutecznie utknęła. W ten sposób opłatę nalicza się nadal zgodnie z prawem. W Zakopanem wygrywa w wyborach partia rządząca, co lewacy komentują, machając ręką i kręcąc głową: Mieszanka partii rządzącej z góralszczyzną – istne Jezus Maria! A prawacy oczywiście mówią: Nie podoba się, to wynocha z Zakopanego! Wszyscy mówią: Kuźnice, kolejka linowa, Kasprowy Wierch. A tam ciągle kolejka na dwie godziny czekania i ciągły ruch koników kolejkowych – zawodowo stoją w kolejce i odsprzedają miejsca bliżej kasy za 25 zł od osoby. Turysta chętny. Lewa. Rzeczpospolita Zakopiańska trwała miesiąc – niewiele dłużej, co współczesny zakopiański okres między Bożym Narodzeniem a prawosławną Małanką, obchodzoną tu przez turystów ze Wschodu. Następnie przyjeżdżają kolonie zimowe – klient hamburgerowy zwany stonką. Hamburgerowy bardzo brudzi ubikacje w lokalach gastro, bo wszędzie lata rojem – brudzi, nic nie je, popatrzy, nabłoci i pójdzie lewa-prawa westchnąć sobie helem na Krupówkach. Nie będąc czasem pewnym – autentyczne przypadki – że te szczyty tworzące dookoła pocztówkowy landszaft („Niezapomnianie, skrzące się w ciemności”) noszą nazwę Tatry. Ale że jest takie piwo Tatra, to wiadomo. Tak więc młodopolskie Zakopane rozmywa się około jedenastej, gdy wstaną turyści i zaczną chodzić wte i wewte celem kupna rzeczy w Alei Osobliwości. Serki-oscypki, serki-oscypki, zapraszam – będzie słychać z cepeliowych wózków. „Przez twe oczy zielone, zielone” – będzie słychać z głośników. I rzewne skrzypki góralskie też. I okrzyki ze snowtubingu. I ludzi z głosami po helu. I wyjdą w pełnych rynsztunkach, gotowi do fotografowania się z polską i wschodnią stonką: Miś Zakopiański, Zbójnik, Masza i Niedźwiedź, Wielki Pies, Wielki Lis i Facet Nieprzypominający W Ogóle Nikogo w stosownym stroju – ale też bardzo popularny, jeśli mo