Cukierek albo psikus? W Polsce to wstęp do awantury

Nieduże wrocławskie osiedle. Grupka dzieciaków dzwoni od drzwi do drzwi. Poprzebierane za straszydła domagają się cukierków. Dla nich to zabawa, ale nie brakuje takich, którzy uważają, że w ten sposób otwierają się na… demony.

Małżeństwo czterdziestoparolatków mieszkające na tym osiedlu zawsze ma przygotowane słodycze na Halloween. Oboje są wykładowcami akademickimi, ale on jest też szafarzem, a więc ma nadane przez ordynariusza diecezji prawo udzielania komunii świętej. Głęboko wierzący, przyznają, że sami swojej córki na halloweenowe zabawy nie wysyłali, ale…

Dorośli fundują dzieciom demony

– Cukierki są w pogotowiu, bo te dzieciaki biegające po klatkach nie rozumieją tej nieszczęsnej awantury. Dla nich to tylko zabawa, a dorośli fundują im jakieś demony, grzech, niemalże zbrodnie satanistyczne – mówi Anna, by po chwili z rozbawieniem dodać, że episkopat Irlandii powinien chyba ogłosić w Polsce jakiś protest w związku z oskarżaniem Halloween o demonizowanie święta, bo idąc tym tropem, Irlandczycy od lat powinni być w stanie zbiorowego opętania.

Tegoroczny Halloween przebiegł zgodnie z polską tradycją. Redaktor naczelny tygodnika „Idziemy” ks. Henryk Zieliński w wywiadzie dla PAP nie tylko powiedział, że katolicy nie powinni uczestniczyć w „takich praktykach”. „Po pierwsze, dlatego że jest to zagrożenie dla naszych chrześcijańskich tradycji i zwyczajów – kultu świętych i pamięci dla zmarłych. Po drugie, dlatego że katolicy nie mają powodu, żeby obśmiewać śmierci”. O radośnie obchodzonym w katolickim Meksyku Dniu Zmarłych (również 1 listopada) ks. Zieliński nie mówił, ale wyjaśnił, że zabranianie halloweenowej zabawy dzieciom w polskich przedszkolach i szkołach może przynieść skutek odwrotny do zamierzonego – zgodnie z zasadą, że zabroniony owoc lepiej smakuje.