Czarnek z wykładem o wolności. Strach się bać. A oklaski były mało rzęsiste

1 października 2022

Minister edukacji Przemysław Czarnek w czasie inauguracji nowego roku akademickiego na Uniwersytecie Rzeszowskim. 1 października 2022 r. Patryk Ogorzałek / Agencja Wyborcza.pl

„Komunizm”, „liberalizm” i inny tam „relatywizm” można sobie w państwie PiS „hejtować” do upojenia, lecz urąganie katolicyzmowi może się skończyć bardzo niedobrze. Już pana Czarnka w tym głowa!

„Nie ma demokracji bez pluralizmu. Cóż to za demokracja bez pluralizmu?” – te szlachetne słowa padły w sobotę 1 października w Rzeszowie z ust ministra Przemysława Czarnka. Bardzo się cieszymy. Mniej się ucieszyliśmy, gdy w następnym zdaniu wyjaśnił nam, o co mu właściwie chodzi. A chodziło o przewodniczącą Komisji Europejskiej Ursulę von der Leyen, która według Czarnka najwyraźniej chce takiej „demokracji bez pluralizmu”, gdyż zapowiedziała, że jeśli Włosi wybiorą prawicowy rząd, to „użyje bata”, który stosuje także wobec Polski. Nie trzeba chyba tłumaczyć, że nic takiego pani przewodnicząca nie powiedziała. Jednak w alternatywnym świecie PiS nieważne jest, co kto powiedział, lecz kto z nami, a kto przeciwko nam.

Czarnek ma zawsze wiele do powiedzenia

Początek października to sezon inauguracji roku akademickiego na polskich uczelniach. Niektóre uniwersytety organizują swoje uroczystości nawet w sobotę, aby nie stracić zajęć poniedziałkowych. Taką godną pochwały decyzję podjął rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego prof. Sylwester Czopek, jakkolwiek mógł w tym pomóc niewątpliwie napięty kalendarz najznamienitszego gościa tegorocznej inauguracji, profesora ministra Przemysława Czarnka. Malowniczy ten minister i strażnik czystości doktrynalnej szkół i uczelni ma zawsze wiele do powiedzenia. Przemawiać lubi i umie. Swady i inteligencji językowej mu nie brakuje. W połączeniu z charakterystyczną fryzurą te oratorskie zalety dają niepospolity efekt wizerunkowy. Z pewnością Czarnka będziemy pamiętać długo, choć zapewne mało sentymentalnie.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.