Lewy na ławę?
Lewandowski obrywa. Skąd ten wyścig o to, kto celniej i dosadniej kapitanowi dołoży
Lewy się skończył. Jest słaby, zbyt wolny, nie potrafi przyjąć piłki ani wyjść na pozycję, snuje się bezproduktywnie po boisku, nie jest żadnym zagrożeniem, nic nie daje reprezentacji, macha tylko rękami i ma pretensje do niepodających mu piłki kolegów, najwyższy czas, by ustąpił miejsca innym – to tylko próbka internetowych komentarzy.
Fatalna passa reprezentacji, upokarzające, czwarte miejsce w grupie eliminacyjnej mistrzostw Europy (tylko nad Wyspami Owczymi) i realna perspektywa braku awansu do finałowego turnieju rozpętały falę krytyki Lewandowskiego. Do anonimowych hejterów, wylewających żółć na internetowych forach, coraz częściej dołączają eksperci z rodzimego środowiska futbolowego.
Piłkarska omerta
Ekspertom jeszcze bardziej od tego, co napastnik wyrabia na boisku, nie spodobało się to, co powiedział poza nim. A w wywiadzie, jakiego niedawno udzielił stacji Eleven – półtoragodzinnym, nakręconym właściwie ciurkiem, niepoddanym potem cenzorskiej ingerencji – kapitan był do bólu szczery. W odniesieniu do reprezentacji stwierdził, że ostatnie porażki nie wzięły się znikąd. Bo temu zespołowi brakuje ludzi z charakterem, osobowości gotowych wziąć na siebie odpowiedzialność na boisku, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych. Młodzi sprawiają wrażenie niezainteresowanych rozwojem, zadowolonych z tego, co mają, dziwnie onieśmielonych. A on, Lewandowski, ma już dość świecenia oczami po porażkach, w końcu to gra zespołowa i przydałoby się, by inni również poczuli się do odpowiedzialności za wyniki.
No i podniosło się larum. Najczęstszy zarzut: takie problemy załatwia się w szatni, co z niego za kapitan, który pierze brudy na zewnątrz, teraz tylko patrzeć, jak ta zepsuta przez Lewandowskiego atmosfera odbije się na boisku.