Chiński Cesarz Tang Taizong z dynastii Tiang usunął karę śmierci z kodeksu i praktyki w 747 r. n.e. Przywrócono ją po 200 latach, wprowadzając między innymi formę egzekucji w postaci cięcia skazańca na plastry. Ten rodzaj kary został zakazany dopiero w 1905 r. Dziś Chiny przodują w orzekaniu i wykonywaniu kary śmierci. Liczba egzekucji waha się od 1,5 do 7 tys. rocznie. To 6 razy więcej niż w Iranie, 17 razy więcej niż w Arabii Saudyjskiej i 35 razy więcej niż w Korei Północnej.
W Chinach dochodzi rocznie do 17 tys. zabójstw. Notuje się 162 tys. rozbojów, 315 tys. pobić, 22 tys. gwałtów, 218 tys. oszustw. Strzał w tył głowy dostaje się za 68 różnych przestępstw, także gospodarczych. Kat ma białe rękawiczki i mundur, skazaniec – granatowy drelich i opaskę na oczach. Chińczycy, wyspecjalizowani w wymyślnych torturach, nauczeni przez Mao Zedonga i stalinowskie NKWD, wiedzą, jak zabijać.
Chiński dziennik „Global Times” z 6 listopada 2009 r. donosi na pierwszej stronie: „Wszyscy przestępcy skazani na karę śmierci i oczekujący wykonania wyroku w Pekinie będą od nowego roku uśmiercani zastrzykiem, a nie strzałem w tył głowy. Komora śmierci została już przygotowana. Do tej pory zastrzyk aplikowano tylko wysokiej rangi urzędnikom. Metoda ta jest legalna w Chinach od 1997 r.”. Gazeta, powołując się na Amnesty International, informuje, że od 2008 r. skazano w Chinach na śmierć 8 tys. osób. Zastrzyki śmiertelne stosowane są poza Pekinem w kilku innych ważnych miastach, m.in. w Harbinie i Szanghaju.