Na początku marca Jean-Claude Juncker, szef Komisji Europejskiej, w wywiadzie dla niemieckiej gazety „Welt am Sonntag” zaapelował o stworzenie wspólnej armii europejskiej. Miałaby ona – m.in. wobec rosyjskiego zagrożenia – „bronić europejskich wartości” i jednocześnie przyspieszyć integrację polityczną Starego Kontynentu. „Posiadając własną armię, Unia Europejska mogłaby wiarygodnie reagować na przypadki zagrożenia pokoju” – mówił szef Komisji.
Pomysł nie jest ani nowy, ani taki niepopularny, jak mogłoby się wydawać w podzielonej i pogrążonej dziś w kryzysie Europie. Junckera natychmiast poparli niemieccy socjaldemokraci i Zieloni. Przychylna jest szefowa niemieckiego MON Ursula von der Leyen. Według sondażu ośrodka IFOS 67 proc. Francuzów chciałoby europejskiej armii. Polska też w swoim czasie deklarowała zainteresowanie takim projektem (prezydent Lech Kaczyński wyszedł z podobną propozycją w 2006 r.). Narzekają tylko Brytyjczycy, ale jak to powiedział Martin Schulz, były przewodniczący europarlamentu, oni mentalnie są poza Europą.
Mogłoby się wydawać, że pomysł Junckera to na razie tylko abstrakcja, coś w rodzaju intelektualnej prowokacji czy też zaproszenia do dyskusji. Nasz rozmówca z Komisji Europejskiej przekonuje jednak, że apel przewodniczącego był wcześniej konsultowany z unijnymi przywódcami, a rozmowa o konkretach zaplanowana jest na czerwcowy szczyt Unii, który – pod kierunkiem Donalda Tuska – ma być w całości poświęcony obronności. Jak przekonuje Charles Grant z Centrum Reformy Europejskiej, wspólna armia może więc teraz zastąpić słabnące euro w roli „dopalacza” integracji.
Bez zębów, ale pod parasolem
W sprawach obronności Europejczycy dzielą się z grubsza na atlantystów i gaullistów.