Francuzi w spontanicznych demonstracjach zatamowali ruch na drogach, protestując przeciw drożeniu paliwa i prezydentowi Macronowi.
Prawie 300 tys. Francuzów ubranych w żółte kamizelki odblaskowe tamowało ruch w 2,5 tys. punktów na drogach w całej Francji. W przepychankach z policją 400 osób zostało rannych, w tym 14 poważnie; jedna z manifestujących kobiet zginęła potrącona przez samochód innej kobiety, która wiozła córkę do szpitala i spanikowała, kiedy kamizelkowcy zaczęli walić pięściami w karoserię. Ta tragedia ilustruje też spontaniczny charakter protestu, który zrodził się w mediach społecznościowych i nie ma organizatorów ani jednolitego hasła. Najczęściej mówi się o zbyt drogim paliwie do diesli, ale też protestuje przeciw podwyżce podatków, nierównościom społecznym oraz podkreśla, że prezydent Macron i rząd nie rozumieją ludzi, którzy nie mają pieniędzy. Już wcześniej, o czym pisaliśmy (POLITYKA 28), narastało rozczarowanie Macronem, który ma sprzyjać bogatym, a lekceważyć biednych.
Socjologowie naprędce objaśniają, że choć protest zaskakuje, to można było dostrzec oznaki nadciągającej fali niezadowolenia we frondzie przeciw ograniczeniu prędkości na drogach z 90 km/godz. (jak w Polsce) do 80 km/godz. Ogólnie „żółte kamizelki” mają być ruchem niezadowolenia Francji wiejskiej i małych miast, tej Francji, która czuje się porzucona przez państwo. Chociaż sondaż opinii – jeszcze przed blokadą – wykazywał, że 74 proc. Francuzów popiera żółte kamizelki, to trudno przewidzieć przyszłość ruchu. Zwłaszcza że nie ma poparcia związków zawodowych. Centrale związkowe oświadczają, że rozumieją powody niezadowolenia, ale odnoszą się do ruchu nieufnie ze względu na obecność w nim skrajnej prawicy.