Rytuał przejęcia władzy rozpoczął się już we wtorek od abdykacji cesarza Akihito, ale ceremonie związane z intronizacją nowego cesarza potrwają do końca roku. W środę 1 maja na Chryzantemowym Tronie zasiadł Naruhito, najstarszy syn ustępującego władcy. Otrzymał dwa z Trzech Świętych Skarbów, japońskich regaliów cesarskich: replikę legendarnego miecza Kusanagi (Miecz Trawosiecz) i klejnot Yasakani no Magatama, a także tajne pieczęcie cesarza i państwa, które uczyniły go 126. cesarzem Japonii. Rozpoczęła się tym samym nowa era – kluczowa miara w kalendarzu japońskim, używanym przez Japończyków na równi z zachodnim – nazwana Reiwa, czyli „czas pięknej harmonii”. To także koniec ery Heisei, zapoczątkowanej w 1989 r. panowaniem Akihito.
Naruhito, 126. cesarz Japonii
Naruhito jest zapalonym historykiem, badaczem transportu wodnego i działaczem na rzecz środowiska, który od lat zajmuje się też problematyką wody. Wygłasza wykłady na ten temat, prowadzi badania nie tylko nad zużyciem wody, ale też nad złagodzeniem skutków klęsk żywiołowych. Razem z żoną Masako co roku odwiedza region Tohoku w północno-wschodniej Japonii, osiem lat temu dotknięty trzęsieniem ziemi i tsunami.
W latach 2007–2015 r. Naruhito był honorowym przewodniczącym Rady Doradczej Sekretarza Generalnego ONZ ds. wody i urządzeń sanitarnych. Jest także stałym uczestnikiem World Water Forum. Z zamiłowania gra na altówce i od czasu do czasu występuje z orkiestrami symfonicznymi. Ostatni raz zagrał publicznie w 2013 r. w Tokyo Metropolitan Theatre na koncercie dla ofiar tsunami. Jest też zapalonym turystą i narciarzem.
Czytaj także: Japoński cesarz pragnie abdykacji
Tamiza i ja
Urodził się w Tokio w lutym 1960 r. w rodzinie, którą przy zachowaniu rozmaitych cesarskich tradycji jego ojciec cesarz Akihito chciał jak najbardziej zbliżyć do normalnej rodziny. Wpajał swoim dzieciom zasady i etykietę związane z pełnieniem określonych ról, ale też dbał o ich prawa i zapewniał autonomię. Gdy wyjeżdżali z księżną Michiko w oficjalne podróże, zawsze zostawiali niani szczegółowe instrukcje, jak najlepiej dbać o młodego księcia (później zebrano te wskazówki w przewodniku wychowawczym pod tytułem „Little Naru′s Constitution”).
Młody Naruhito dorastał w Tokio, gdzie uczęszczał do Gakushuin, prywatnej szkoły dla arystokratów. Obronił tam licencjat, a potem przeniósł się na dwa lata do Wielkiej Brytanii, gdzie w Merton College w Oxfordzie studiował historię transportu na Tamizie (był to w Japonii pierwszy przypadek, kiedy ktoś mający w przyszłości odziedziczyć cesarski tron studiował zagranicą). Dziesięć lat później Naruhito opublikował pamiętnik zatytułowany „Tamiza i ja”, opisujący czas w Oxfordzie jako „najszczęśliwszy czas w życiu” i pokazujący perypetie młodego chłopaka, który w Wielkiej Brytanii wiódł zupełnie zwyczajne życie i np. po raz pierwszy w życiu musiał samodzielnie robić pranie (co zakończyło się niemal zalaniem internatu).
Czytaj także: O księżniczce, która nie chciała być księżniczką
Presja na potomka
Po powrocie z Wielkiej Brytanii Naruhito ożenił się z Masako Owadą, absolwentką Harwardu władającą sześcioma językami, dobrze zapowiadającą się dyplomatką, którą poznał podczas przyjęcia dla jednego z członków hiszpańskiej rodziny królewskiej. Od poznania do ślubu musiał czekać osiem lat, proszona kilkakrotnie o rękę Masako zgodził się dopiero za trzecim razem, a Naruhito, który zdawał sobie sprawę z trudów i zobowiązań związanych z wejściem do rodziny cesarskiej, obiecał jej, że „przez całe życie będzie ją chronił”.
I rzeczywiście są małżeństwem od ponad 25 lat, mimo wielkiej presji, jaką przez pierwsze lata wywierano na nich w oczekiwaniu na męskiego potomka. Masako Owada przypłaciła te naciski i nagonkę medialną poronieniem i wieloletnią depresją. W 2001 r. urodziła córkę Aiko, ale ponieważ japońskie prawo zabrania kobietom dziedziczenia tronu, oczekiwania wobec Naruhito i Masako ustały dopiero po tym, jak w 2006 r. w małżeństwie młodszego brata Naruhito Akishino urodził się syn – Hisahito (pierwszy chłopiec w rodzinie po ponad 40 latach).
Powojenny cesarz
59-latek o łagodnym usposobieniu jest pierwszym cesarzem powojennego pokolenia. Ojciec Naruhito Akihito – od 30 kwietnia Jego Cesarska Wysokość Emerytowany Cesarz – spędził większość swojego 30-letniego panowania, naprawiając błędy popełnione podczas rządów jego ojca cesarza Hirohito. Naruhito, który urodził się 15 lat po wojnie, deklaruje, że nie zapomni o japońskiej przeszłości wojennej, ale chce też, żeby jego kraj był postrzegany normalnie. I on sam ma być cesarzem na takie czasy.
Przedwojenny cesarz Japonii miał władzę absolutną, był bogiem. Dopiero powojenna konstytucja uczyniła go czysto symbolicznym urzędem. Dzisiejszy cesarz nie ma żadnych uprawnień politycznych. Jest odpowiedzialny za obowiązki ceremonialne, takie jak spotykanie się z przywódcami innych państw. Wciąż też jest symbolem jedności narodowej i kimś w rodzaju moralnego przewodnika wypowiadającego się, jeśli naród zbłądzi albo w chwilach katastrofy (jak np. tsunami z 2011 r.), ale jednocześnie zachowującego całkowitą neutralność.
Czytaj także: Kim są japońskie idolki