„Prezydent Chirac zmarł dzisiaj rano w otoczeniu swojej rodziny, w spokoju” – cytowała zięcia byłej głowy państwa agencja AFP. Francuskie Zgromadzenie Narodowe oddało mu hołd minutą ciszy.
Deputowany i minister
Chirac urodził się w 1932 r. w Paryżu. Studiował w prestiżowej Narodowej Szkole Administracji (École nationale d’administration), którą ukończył z bardzo dobrymi wynikami. Brał udział w wojnie algierskiej.
Choć w młodości zbliżył się do ruchu lewicowego, jego poważne wejście do polityki związane było z powrotem do władzy w 1959 r. gen. Charles’a de Gaulle’a. Chirac działał w ruchu gaullistowskim, wstąpił do Unii na rzecz Republiki. Przełom w jego karierze nastąpił w kwietniu 1962 r., gdy został członkiem sztabu premiera, a także przyszłego prezydenta Georges’a Pompidou. Za jego namową wystartował pięć lat później w wyborach i został deputowanym, następnie był sekretarzem stanu w ministerstwie spraw społecznych oraz sekretarzem stanu w ministerstwie ekonomii i finansów.
Ministrem pierwszy raz został w 1972 r. – tekę rolnictwa otrzymał w rządzie Pierre’a Messmera. Dwa lata później był już ministrem spraw wewnętrznych w tym samym gabinecie.
Premier, mer, prezydent
Po śmierci Pompidou w 1974 r. jego następca prezydent Valery Giscard d’Estaing powierzył mu misję tworzenia rządu i tym samym Chirac został wówczas w wieku 42 lat najmłodszym premierem w historii Francji. Jednak współpraca z Pałacem Elizejskim szybko się popsuła i dwa lata później podał się do dymisji, założył też nowe ugrupowanie: Zgromadzenie na Rzecz Republiki.
W 1977 r. został merem Paryża – stanowisko to pozwoliło mu budować pozycję przed wyborami prezydenckimi. W 1981 r.