Skąd się wzięła moda na irlandzkie paszporty?

Widmo brexitu, niskie podatki i coraz łagodniejsze legislacje dotyczące kwestii światopoglądowych sprawiły, że miniony rok był rekordowy dla Zielonej Wyspy. Wydano w tym czasie prawie milion irlandzkich paszportów.

Znaczącego wzrostu zainteresowania irlandzkimi dokumentami ze strony wschodnich i północnych sąsiadów można było się spodziewać od dawna. Bo choć zamieszanie wokół brexitu przeciągało się i zamieniało brytyjską scenę polityczną w karykaturę samej siebie, to akurat projekty graficzne nowych wyspiarskich paszportów – granatowych zamiast bordowych, bez unijnych symboli i napisów – pokazano opinii publicznej jako jedne z pierwszych namacalnych skutków rozwodu Londynu z Brukselą.

Paszporty i biurokracja po brexicie

Utrata unijnego paszportu to dla ponad 66 mln obywateli zapowiedź utrudnień w podróżach, przynajmniej tych na kontynent. Nawet biorąc pod uwagę, że Wielka Brytania nie jest częścią strefy Schengen i przy wjeździe na jej teren mieszkańcy pozostałych państw członkowskich musieli okazywać dowody tożsamości, po zmaterializowaniu się brexitu znikną przywileje paszportowe. Komisja Europejska już zapowiedziała, że turystyczne podróże bezwizowe możliwe będą tylko przez 90 dni w 180-dniowych widełkach czasowych.

Wszystkie pobyty dłuższe niż trzymiesięczne, wyjazdy służbowe, delegacje i przenoszenie pracowników do innych krajów będą obłożone uporczywą i zapewne nietanią procedurą wizową. Nic więc dziwnego, że wielu Brytyjczyków, również tych popierających wyjście z Unii, chce się przed tą biurokracją uchronić i szuka sposobu na zachowanie wspólnotowego paszportu.

brexit

Irlandia

Unia Europejska

Wielka Brytania

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.

Rozwiń