Dominic Cummings musi się mocno tłumaczyć. Pokonał 350 km, by odwiedzić rodziców, choć wykazywał objawy zakażenia koronawirusem. Poda się do dymisji?
Zgodnie z oczekiwaniami w wieczornym wystąpieniu telewizyjnym brytyjski premier zdecydował się stąpać ostrożnie. Kraj powoli wprowadzał ograniczenia i powoli będzie je znosić.
Epidemia 1603 tliła się jeszcze przez trzy lata i była najpoważniejszą z kilku, których doświadczył Szekspir. W każdej z napisanych wówczas sztuk dopatrzyć się można pandemicznych aluzji.
Kraje Europy i USA ogłosiły plany stopniowego wychodzenia z lockdownu. Zwykle to kompromis między ratowaniem miejsc pracy a lękiem przed drugą falą zachorowań.
Boris Johnson jakby zapadł się pod ziemię. Woli się nie wychylać, bo przez jego bezczynność kraj nie radzi sobie teraz z zarazą. Nie okazują mu zrozumienia dziennikarze „Sunday Times”.
Boris Johnson jest pierwszym przywódcą na świecie, który wskutek zakażenia koronawirusem trafił na intensywną terapię. Wielka Brytania, kraj bez pisanej konstytucji, nie ma jasnych procedur na wypadek takich sytuacji.
Rośnie liczba ofiar koronawirusa w Wielkiej Brytanii. Zakażony jest m.in. premier Boris Johnson i jeden z członków jego gabinetu.
Wielka Brytania porzuca (imperialną) dumę i (naukowe) uprzedzenia. Rusza do tłumienia pandemii w sposób systemowy.
Nawet gdy w poniedziałek premier Boris Johnson zaostrzył kurs i przedstawił nowe zalecenia rządu, które przewidują nakłanianie Brytyjczyków do pozostania w domach, w dalszym ciągu nie zamknięto szkół. Szwedzi również tego nie robią.
Rząd Johnsona chowa głowę w piasek, a to grozi katastrofą. Londyn, Manchester i Bristol mogą zmienić się w wylęgarnie wirusa, a Wielka Brytania – w małą kolonię chorych na dżumę.