Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Świat

Książę odrzucony

Książę Macron odrzucony. Czym tak podpadł Francuzom?

Emmanuel Macron po spotkaniu z liderami partii, które weszły do parlamentu. Na pierwszym planie: Marine Le Pen. Emmanuel Macron po spotkaniu z liderami partii, które weszły do parlamentu. Na pierwszym planie: Marine Le Pen. Ludovic Marin / AP / EAST NEWS
Rozmowa z Philippe’em Meyerem, znanym francuskim pisarzem politycznym i publicystą, o źródłach parlamentarnej porażki Emmanuela Macrona.
Wielu młodych głosowało na lewicową koalicję Mélenchona. Jednak dziś w tym dziwnym sojuszu socjalistów, komunistów i zielonych posłowie już zaczęli skakać sobie do oczu.Christophe Petit Tesson/EPA/PAP Wielu młodych głosowało na lewicową koalicję Mélenchona. Jednak dziś w tym dziwnym sojuszu socjalistów, komunistów i zielonych posłowie już zaczęli skakać sobie do oczu.

Dla Francji 2022 to rok głosowań. W kwietniu do drugiej tury wyborów prezydenckich przeszli urzędujący Emmanuel Macron i Marine Le Pen – prezydent ostatecznie pokonał liderkę skrajnej prawicy w stosunku 59 do 41 i wkrótce rozpocznie drugą pięcioletnią kadencję. 12 i 19 czerwca Francuzi z kolei wybierali nowy parlament. Głosowanie wygrała centrowa koalicja, której przewodzi partia prezydenta Macrona Ensemble (dawniej: La République en Marche), ale straciła ponad 100 posłów (dostała 249, a nie 351, jak pięć lat temu), nie ma większości bezwzględnej w Zgromadzeniu Narodowym. Drugie miejsce zajęła odrodzona lewica w szerokiej koalicji NUPES lewaka Jeana-Luca Mélenchona, a trzecie – Zgrupowanie Narodowe Marine Le Pen, z rekordowym wynikiem: 89 mandatów, a poprzednio tylko 8. Problemem też była bardzo wysoka absencja: większość Francuzów (54 proc.) nie poszła do urn; wśród absencjonistów dwie trzecie to ludzie młodzi, albo skupieni na swoich sprawach albo nieufni wobec polityków i przekonani, że ich głos nic nie znaczy. Prezydent nie może już rządzić samodzielnie i potrzebuje sojuszników. W przeciwnym razie francuską politykę może czekać pięcioletni paraliż.

MAREK OSTROWSKI: – Pamiętam entuzjazm młodych Francuzów, którzy zdecydowanie poparli Macrona w wyborach prezydenckich 2017 r. I co, kompletnie to wyparowało?
PHILIPPE MEYER: – Niestety tak, zresztą podzielam ich rozczarowanie. Młodzi ludzie mieli wtedy nadzieję, że we Francji zdecydowanie zmieni się krajobraz polityczny, że będą poważne reformy. Ale w istocie wybraliśmy kogoś, kto gdy tylko zainstalował się w Pałacu Elizejskim, oparł się wyłącznie na ludziach ślepo mu oddanych.

Powiem popularny teraz dowcip, który to niepokojące zjawisko polityczne ilustruje.

Polityka 27.2022 (3370) z dnia 28.06.2022; Świat; s. 47
Oryginalny tytuł tekstu: "Książę odrzucony"
Reklama