Gigaproblem z mikroczipami. Mogą wykończyć Putina. Cały świat o nie walczy

Czy to już początek światowej wojny o mikroczipy? Te najbardziej skomplikowane urządzenia w historii ludzkości trudno dostrzec, ale nie potrafimy już bez nich żyć.

Shutterstock Krzemowa płytka mikroczipowa.

To mikroczipy wykończą Władimira Putina, twierdzi serwis Politico. Odciętej sankcjami Rosji brakuje zaawansowanych układów elektronicznych, które decydują o skuteczności uzbrojenia. Armia rosyjska przejada zapasy pocisków, z musu walczy prymitywnymi zamiennikami z Iranu i rakietami produkowanymi w ZSRR jeszcze w latach 60., nie dostaje nowych.

Elementy potrzebne w czołgach, dronach itd. – wcześniej sprowadzane – Rosjanie starają się teraz szmuglować do kraju kanałami wykorzystywanymi w czasach zimnej wojny. Albo zastępują cywilną prowizorką – wyciągają je z zabawek i zmywarek, a być może również ze szwedzkich fotoradarów, które zaskakująco często padają ostatnio łupem złodziei.

Przed wojną Rosja próbowała usamodzielnić się od importu półprzewodników, kondensatorów, złączy, izolatorów i innych komponentów, jednak nie podołała. Nie ma tu zaskoczenia – w tej branży, zwłaszcza na najwyższym poziomie technologicznego wtajemniczenia, jeszcze nikomu nie udała się sztuka osiągnięcia samowystarczalności.

Budowane na bazie półprzewodników procesory i układy pamięci, włożone do urządzeń, pozwalają im liczyć, przechowywać dane, wyświetlać grafikę albo nawiązywać łączność. Z jakiegoś powodu mikroczipy są nawet w szczoteczkach do zębów i tosterach. Bez nich ludzkość nie wróci na Księżyc, nie poleci na Marsa, nie obejrzy ulubionego serialu w internecie. Bez nich nie byłoby też samego internetu, komputerów, współczesnych telefonów, zdjęć publikowanych w mediach społecznościowych.

W 2020 r. wyprodukowano ich 932 mld sztuk. Cała branża ma przychody na poziomie 500 mld dol. i całkiem niezłe perspektywy. Dwa lata temu globalna produkcja wzrosła o 8 proc., rok temu o kolejne 12. Ale potrzebujemy coraz większej mocy obliczeniowej i lepszej transmisji.